Delen verbindt mensen

Sanne Ovaere brengt met nocturne troost bij ouders van overleden kinderen

In 2015 werd Sanne Ovaere (34) uit Leuven mama van Nolan, haar eerste kind. Na een lang traject van proberen zwanger te raken, was Nolan zeer gewenst, maar de baby werd te vroeg geboren en overleed twee dagen later. „Het was een moeilijke en verdrietige periode”, blikt Sanne Ovaere terug. Ze putte troost uit getuigenissen van anderen en las veel, onder meer over Wereldlichtjesdag. Elk jaar, op de tweede zondag van december, ontsteken mensen wereldwijd een kaarsje voor overleden kinderen.
Met haar echtgenoot ging Sanne Ovaere vaak een kaars branden op Nolans graf op de parkbegraafplaats in Kessel-Lo. „Alle kindjes liggen er samen begraven, omringd door een hartvormige haag. Het is een warme plek”, getuigt ze. „Ook de kindjes naast Nolan kregen een plekje in mijn hart. Het zou fijn zijn om ook iets voor hen te doen.”
Met haar zus en schoonzus knutselde Sanne Ovaere potjes om kaarsjes in te branden in elkaar, voor elk kindje eentje met zijn of haar naam. „Dat jaar op Wereldlichtjesdag plaatsten mijn man en ik ’s avonds onze knutselwerkjes bij de grafjes en staken kaarsen aan. We spraken alle namen luidop uit. Het was koud en donker, maar tegelijk zo’n warm en troostend moment. Wij ervoeren het als helend.”
Daarom wilde Sanne Ovaere een breder initiatief lanceren. „Als ik daaruit troost en kracht put, doen andere ouders dat misschien ook”, bedacht ze. En dus staken zij en een andere moeder van een overleden kindje de koppen bij elkaar. In 2016 plaatsten ze net voor Allerheiligen uitnodigingen op elk kindergraf om op Wereldlichtjesdag samen te komen.
Er kwam best wat volk opdagen. Ovaere en enkele ouders. lazen een gedicht, speelden muziek af, spraken de namen van de overleden kinderen uit en plaatsten een kaars bij elk graf. Tot slot versierden alle ouders een kerstboom [node:field_streamers:0] met een gepersonaliseerde kerstbal met de naam van hun overleden kind. „Het was troostend om elkaars verhalen te beluisteren”, blikt Ovaere terug. „Ik ben iemand die graag deelt en steun put uit verbondenheid. Fijne zowel als moeilijke momenten samen beleven, verbindt mensen.”
De nocturne op de begraafplaats in Kessel-Lo groeide uit tot een jaarlijks ritueel. Op Wereldlichtjesdag, straks op 12 december, vindt de zesde editie plaats, inmiddels met de steun van de stad Leuven. „Het blijft kleinschalig, maar iedereen is welkom”, benadrukt Sanne Ovaere. „Zo vroeg een moeder die haar zoon verloor toen hij twintig was en elders op de begraafplaats ligt, of we ook voor hem een kaars wilden branden en zijn naam wilden noemen.”
Ovaere schreef haar verhaal neer in Mijn kleine grote broer, een boek voor broers en zussen van overleden kinderen. „Ik hoopte het ooit te kunnen voorlezen aan een broer of een zus van Nolan”, zegt ze. Inmiddels loopt er thuis een zoontje van drie rond. „Het boek en de nocturne op Wereldlichtjesdag zijn manieren om ook nog mama van Nolan te zijn. Om even stil te vallen en aandacht te schenken aan een kind dat je aandacht niet meer opeist. Nolan maakt deel uit van ons gezin, ook al is hij niet zichtbaar voor de buitenwereld.”
Dit jaar wordt het een nocturne op de begraafplaats met livestreaming. „Vorig jaar kon de bijeenkomst niet plaatsvinden wegens corona en livestreamden we ze. Dat was voor ons een kleine moeite, en als we zo een straaltje hoop kunnen uitdragen naar anderen, waarom niet?”, bedenkt Sanne Ovaere. „We kregen warme reacties van ouders die er nog nooit bij konden zijn, de livestreaming hadden gevolgd en geraakt werden. Dat wij er waren, een kaars brandden bij hun kind, zijn naam uitspraken, daaruit putten ze troost.”