Homilie van paus Franciscus in ‘Lac Sainte Anne’ (4)

Geliefde broeders en zusters, âb-wash-didi! Tansi! Oki! (goedendag)

Het is voor mij fijn om hier met u pelgrim te zijn en midden onder u te zijn. Tijdens deze dagen, speciaal vandaag, werd ik getroffen door het geluid van de trommels die mij overal waar ik geweest ben hebben vergezeld. De slag van de tamboeren leek mij de echo van de slag van vele harten: harten die eeuwen lang getrild hebben bij deze wateren; de harten van veel pelgrims … Hier kan men werkelijk de hartslag van een pelgrimerend volk waarnemen, van generaties die op weg gegaan zijn naar de Heer om zijn werk van genezing te ervaren. (…) Laten we zo vandaag naar onze levensbron gaan, naar God, naar de ouders en op deze dag en in dit huis van de heilige Anna, naar de grootouders, die ik met oprechte liefde groet.

Bronnen van het geloof

(…) We bewonderen de wateren van dit meer. Het helpt ons terug te keren naar de bronnen van het geloof. Het maakt het mogelijk … te denken aan Jezus die een groot deel van zijn dienstwerk precies aan de oever van een meer verrichtte, het meer van Galilea. (…) Het ging om een plaats die geografisch en cultureel veraf was van de religieuze puurheid, die in Jeruzalem, bij de tempel zetelde. (…) Daar, juist daar, verkondigende Jezus het Rijk van God: niet aan godsdienstig uitgekozen mensen, maar aan een verscheiden bevolking die van elders kwam zoals vandaag. Hij predikte in een natuurlijk theater zoals dit. (…) En hier aan de boorden van dit meer overstijgt het geroffel van de trommels de eeuwen en verbindt verscheiden bevolkingen … Het herinnert ons eraan dat broederlijkheid echt is wanneer ze verbindt wie veraf is en dat de boodschap van verbondenheid die de Hemel naar de aarde zendt niet schrikt van de verschillen, maar ons uitnodigt tot gemeenschap, verbondenheid van de verschillen, om dan samen verder te gaan, want allen – allen! – zijn we pelgrims op weg.

CBroeders en zusters … De profeet Ezechiël heeft tot tweemaal gezegd dat de wateren die aan de tempel ontspringen 'leven geven' en 'genezen' (cf. Ez 47,8-9).

Taal van moeders en oma's

Ze geven leven. Ik denk daarbij aan de grootmoeders die met velen hier bij ons zijn. Geliefden, jullie harten zijn bronnen waaruit het water van het geloofsleven ontspringt. Hiermee hebben jullie de dorst gelest van kinderen en kleinkinderen. (…) Het geloof ontstaat zelden door de lezing van een boek, alleen in een salon. Het geloof verspreidt zich door het gezinsklimaat, het wordt doorgegeven door de taal van de moeders, door het zachte gezang in streektaal van de grootmoeders. (…)

De profeet zei ook dat de wateren, niet slechts leven geven, maar ook genezen. Dit aspect brengt ons naar de oevers van het meer van Galilea, waar Jezus velen die aan allerhande ziekten leden, genas … (Mc 1,34).  Daar in de avond, na zonsondergang, bracht men allen die lijdend of bezeten waren bij Hem (v 32). (…) Jezus kwam en komt nog om voor ons te zorgen, om te troosten en onze eenzame en uitgeputte mensheid te genezen. (…)

Broeders en zusters allen hebben wij nood aan genezing door Jezus, geneesheer van zielen en lichamen. (...)

Heer, help ons onze wonden genezen. (…) Wij vertrouwen ons aan Je toe en aan de voorspraak van je moeder en van je grootmoeder.

Lees verder onder de foto

Kerk is vrouw en moeder

Inderdaad, Heer, we vertrouwen ons toe aan de voorspraak van je moeder en van je grootmoeder, want moeders en grootmoeders helpen de wonden van het hart genezen. (…) Ook de Kerk is vrouw, ook de Kerk is moeder. In haar geschiedenis is er geen ogenblik geweest waarop het geloof niet in de taal van moeder werd overgeleverd, de taal, van moeders en grootmoeders. Integendeel, een deel, van de pijnlijke erfenis waarmee we hier te maken hebben, is het gevolg van het verbod aan de inheemse grootmoeders om het geloof in hun taal en in hun cultuur door te geven. Dit verlies is ongetwijfeld een tragedie, maar jullie aanwezigheid hier is het getuigenis van herstel en nieuw begijn, van de pelgrimstocht naar genezing, van openheid van hart voor God die ons, als gemeenschap, geneest. Immers, wij allen, als Kerk, hebben nood aan genezing. We hebben nood genezen te worden van de bekoring om ons in onszelf op te sluiten, om de verdediging van de instellingen te verkiezen boven het zoeken van de waarheid, om de wereldse macht te verkiezen boven de evangelische dienstbaarheid. Geliefde broeders en zusters laten we elkaar helpen om onze bijdrage te leveren om met de hulp van God een Kerk Moeder op te bouwen zoals Hij ze wil (…) als wij zorg willen dragen en het leven van onze gemeenschappen genezen, kunnen we niet anders dan te beginnen bij de armen, bij de meest uitgesloten mensen. Veel te vaak laat men zich leiden door de belangen van enkelen die het goed hebben. Men moet meer naar de rand kijken en gehoor geven aan de kreet van de laatsten. Het is nodig gehoor te geven aan de het lijden van de velen die, vaak in stilte, in onze overbevolkte en ontmenselijkte steden roepen: Laat ons niet alleen! (…)

’Laat ons niet alleen’ is de kreet van wie een betere wereld zou willen, maar niet weet waar te beginnen.

Zichzelf tot gave maken

Jezus die ons geneest en troost door het levende water van zijn Geest, vraagt ons vanavond in het Evangelie dat ook bij ons, vanuit het binnenste van wie gelooft, stromen van levend water zuilen uit zijn binnenste vloeien (Joh 7,38). (…) In ons lijden en ongeduld stuwt Jezus ons om naar buiten te gaan, Hij stuwt ons om te geven, om te beminnen. En dus stel ik mij de vraag: wat doe ik voor wie mij nodig heeft? (…) Soms is een goede manier om iemand anders te helpen niet onmiddellijk te geven wat men vraagt, maar samen op weg te gaven en de ander uit te nodigen, lief te hebben, zichzelf tot gave te maken. Immers het is op deze manier, door het goede dat men anderen kan doen, dat men de eigen stromen van levend water zal ontdekken. De ander zal de unieke en kostbare schat die men is ontdekken.

Hernieuwde toekomst

Geliefde inheemse broeders en zusters, ik ben als pelgrim bij jullie gekomen ook om jullie te zeggen hoe kostbaar jullie zijn voor mij en voor de Kerk. (…) Moge de Heer ons helpen verder te gaan met het proces van genezing, naar een steeds meer genezen en hernieuwde toekomst. Ik denk dat dit ook de wens ik van jullie, grootmoeders en grootvaders, van onze grootvaders en onze grootmoeders. Mogen de grootouders van Jezus, de heilige Joachim en Anna, onze weg zegenen.

• Vertaling uit het Italiaans: Marcel De Pauw msc
• Lees alles van paus Franciscus op Kerknet