Vrijdagavond 6 december. In een rotvaart veroveren rebellen de stad Aleppo in Syrië. Ik tekst naar Barbara Mertens om duidelijkheid te krijgen over de situatie van de christenen, en meer bepaald haar vrienden van de abdijgemeenschap van Deir Mar Moussa. Ze vertelt dat ze de hele dag aan de telefoon heeft gehangen met haar vriendin uit Homs. De herinneringen aan de wreedheden onder IS en de bombardementen van het leger zijn nog vers. De kleine christelijke gemeenschap kan een herhaling van dat scenario niet nog eens aan. Maar tegen zondag is de angst omgeslagen in voorzichtige hoop. Voorlopig lijkt er geen nieuwe oorlog te komen. Assad is gevlucht, het land is bevrijd. De rebellen gaan langs bij aartsbisschop Jacques Mourad om te zeggen dat ze de christenen geen kwaad willen doen.
Alleen een kerk die niet bang is van opoffering, kan overleven
Hoe onvoorstelbaar krachtig klinkt nog een dag later de boodschap van de overste van Mar Moussa in een open brief. Jihad Yousef roept de christenen in Syrië op om eensgezind een realistisch project voor te stellen aan de nieuwe machthebbers. ‘We moeten niet wachten tot de dingen veranderen zonder zelf — pretentieloos — een voorstel te doen voor een samenleving in vrede en vreugde met onze moslimpartners. Beschrijft de Bijbel ons niet als zuurdesem en zout in het deeg? Noemt de Bijbel ons niet een kleine kudde?’
Hij pleit voor een herinterpretatie van de dhimmawetgeving. Deze wetgeving, die minderheden beschermt maar ook discrimineert, zou moeten evolueren naar actief burgerschap dat welvaart brengt voor alle Syriërs. ‘Alleen een kerk die van de islam houdt, zal hier kunnen overleven; een kerk die niet bang is voor opoffering, wat in wezen de houding van het kruis is waar we allemaal trots op zijn.’
De open brief komt bij mij binnen alsof hij voor mijn eigen kerkgemeenschap bedoeld is. ‘Neem geen genoegen met de positie waarin je soms gedwongen wordt en waarin gemakzucht op de loer ligt. Kerk én samenleving hebben evangelische verandering nodig. Daarvoor is de participatie nodig van elk lid van deze kleine kudde. Actie!’
Het licht schijnt deze dagen eens te meer in het Midden-Oosten.
