Vrede aan elkaar vertellen

Om de Vlaamse Vredesweek (21 september tot 2 oktober) https://www.vredesweek.be/ in te zetten, had Pax Christi Vlaanderen vrijdag in Antwerpen de interculturele organisatie De Verhalenwerf vzw uitgenodigd. Wij verzamelen verhalen, wisselen ze uit en vertellen ze, legt initiatiefnemer Walter Van Looveren uit. Verhalen bestaan in vele vormen: sprookjes, parabels, getuigenissen, metaforen, verzinsels. Ze bevatten wijsheden over onszelf, over universele vragen, over hoe wij de wereld zien en over de keuzes die we maken. Met verhalen slaan we bruggen tussen mensen en regenbogen tussen culturen en gemeenschappen. 

Zowel medewerkers als doelpubliek van De Verhalenwerf staan met beide voeten in de diversiteit. 

Vredesverhalen 

De Verhalenwerf werkt met en voor mensen met verschillende achtergronden, culturen en talen. Het was merkwaardig bij Pax Christi zowel een jonge Congolees, een Syrische vluchteling uit Raqqa en een Kameroenese moeder als twee rasechte Sinjoren even goed Nederlands te horen spreken. Zij brachten vredesverhalen te gehore die ze nu eens zelf geschreven hebben dan weer van anderen gekregen. Zo bijvoorbeeld bracht Dorothy De Bakker het verhaal van Elza Van Hauwaert, die in april 1943 in Mortsel schoolliep bij de dodelijke race van de geallieerden op de voormalige Minerva-fabriek aldaar. 

Benieuwd wie na zes jaar even vlot Arabisch spreekt als Hasan Autba Nederlands. 

Vredesplant 

Wat de Verhalenwerf brengt, is sterk door de eenvoud ervan. En telkens verrassend: Marie-Sandra Ngelogh had een verhaal klaar over de betekenis van de vredesplant in de Kameroenese cultuur en stelde tot haar vreugde vast dat er in de hoek van de bibliotheek aan de Italiëlei toevallig zo’n Dracaena opgesteld stond. En Louis Hendrickx had niet alleen een ontroerend verhaal uit zijn eigen jeugd meegebracht, maar ook deze vertaling van een vertelling uit The Gift: Ten spiritual lessonsforthe modern worldfrommygrandfather, een boek dat ArunGhandi vorig jaar publiceerde. 

De zoroasters of volgelingen van Zarathustra zijn lid van een eeuwenoude religieuze beweging die ontstond in Perzië, het huidige Iran. Zoals het heel vaak gebeurt met godsdiensten werden ook hun volgelingen op wreedaardige wijze vervolgd door andere godsdiensten die meer macht verwierven. In de 7de eeuw verlieten veel Zoroasters hun land. Een boot vol vluchtelingen kwam aan op de westkust van India, en in een audiëntie bij de koning vroegen zij of ze daar mochten blijven. 

De koning wees naar een glas water dat op tafel stond, en hij zei: ‘Net zoals dit glas vol is met water, is mijn koninkrijk vol met mensen. Wij hebben geen plaats voor jullie.’ De leider van de groep vluchtelingen vulde een lepel met suiker en strooide die in het glas. ‘Net als deze suiker oplost in het water en het zoet maakt, zullen mijn mensen zich laten opnemen in uw gemeenschap en die zoeter laten smaken’, antwoordde hij. De koning begreep wat de man zei en liet de vluchtelingen toe om in zijn land te blijven. 

Sinds die dag heeft de aanwezigheid van de zoroasters de Indiase gemeenschap verzoet.