Judith Gruber in Tertio: menswording blijft de sleutel
Na haar doctorspromotie in de systematische theologie legt de Oostentrijkse Judith Gruber zich vooral toe op onderzoek naar de band tussen theologie en interculturaliteit. Zeker sinds ze van 2012 tot 2017 in New Orleans niet alleen met de mooie zijde van die stad – eten en jazz – maar ook met de oprukkende rassenongelijkheid geconfronteerd werd, beseft ze dat onze taal om over interculturele verschillen te spreken, altijd gebroken blijft. Gruber keerde vorig jaar terug naar Europa en nam in september aan de KU Leuven de leiding van het Centrum voor Bevrijdingstheologieën over van jezuïet Jacques Haers. Die meervoudsvorm is belangrijk, benadrukt Gruber. Die maakt er ons van bewust dat één enkele taal niet volstaat. Bovendien wijst dat meervoud ook altijd op de strijd en de soms asymmetrische verhoudingen die tussen de verschillende visies bestaan.
Menswording
De theologische grond blijft de incarnatie, onde’rstreept Gruber. En die menswording is verbonden met de vraag naar macht en naar gerechtigheid.
Door mens te worden, toont God zich in de wereld en gebeurt Hij in de wereld. Dat geeft een grammatica waardoor God zich niet aan de kant laat zetten.
Maar dat is niet het enige. De vraag is eveneens in welke machtsverhoudingen God ter sprake komt. Die geven aanleiding tot ongelijkheid en een strijd om gerechtigheid. Dat is een leerproces: het gaat niet alleen om onrechtvaardige economische verhoudingen. Ook bijvoorbeeld ras en geslacht spelen een rol.
Paus Franciscus en bevrijdingstheologie
De verhouding tussen bevrijdingstheologen en Rome was op zijn zachtst gezegd niet altijd vriendschappelijk te noemen. Toch is paus Franciscus er goed mee vertrouwd, vindt Gruber. Hij zegt God ter sprake te brengen als hij het over ongelijkheid heeft. In elk geval verandert de wijze waarop de kerk zich opstelt. Als bisschop van Rome hamert hij op het principe van collegialiteit en synodaliteit. Daarmee stelt hij zich nederig op. Het vergt moed de macht van weleer op te bergen.
Machtsposities analyseren
Nederigheid is een sleutelbegrip, bevestigt Gruber. Dat stel je het best vast als je machtsposities analyseert. Als ik een machtspositie heb, hoe eis ik dan nederigheid van anderen?
Kijk bijvoorbeeld naar de positie van de vrouw in de kerk. Daar wordt nederigheid sterk geëist.
Of nederigheid de premisse is voor bevrijdingstheologie? Dat is veeleer het zichtbaar maken van de asymmetrische machtsverhoudingen. En dan komen de vragen: hoe kan je daarop Kerk bouwen? Hoe kan daar het Rijk Gods werkelijkheid worden? Hoe valt nederigheid te institutionaliseren? Daarbij is het belangrijk het voorlopige karakter te onderstrepen. Dat maakt concrete stappen mogelijk. En tegelijk dienen we te beseffen dat de hemel op aarde niet bereikbaar is.
Het schandaal van het kruis
Als de verwerkelijking van het Rijk Gods slechts voorlopig en zelfs onbereikbaar is, heeft het aardse leven dan nog wel zin? Daarvoor moeten we langs het schandaal van het kruis, antwoordt de theologe. Dat stelt aan de kaak hoe politieke verhoudingen soms mensenlevens kosten.
Maar het kruis staat niet alleen. Het houdt de hoop op verrijzenis in, al zeg ik dat met de nodige voorzichtigheid. Want net het schandaal van het kruis toont dat onze hoop fragiel is en verrijzenis niet vanzelfsprekend.