'Doopsel is slechts het startpunt'

Het bisdom Hasselt telt dit jaar negen catechumenen: volwassen vrouwen en mannen die verlangen om christen te worden. Zij worden in de paasnacht in hun eigen parochie gedoopt en gevormd, en ontvangen er voor het eerst de eucharistie. Ze doen bewust die stap om te kunnen voortgroeien in hun geloof. Drie van hen doen dat in Hasselt. Cas, Davina en Danique trokken daartoe een jaar lang elke maand naar de dekenij om samen met deken Ali Cornelissis op weg te gaan. Diverse thema’s kwamen er aan bod.

‘Er valt op mijn geloofsweg nog heel veel moois te ontdekken’

‘Wat houdt het katholieke geloof in en hoe kijken we als christenen ernaar? Maar we stonden evenzeer stil bij een aantal Bijbelverhalen, de sacramenten, de geloofsbelijdenis en we bezochten ook de kathedraal, niet enkel als kerk, maar ook wat er te zien is’, vertelt deken Ali. ‘Het waren ontzettend boeiende en leerrijke samenkomsten. Ik stel vast dat er bij hen een groot verlangen is om christen te worden. Zij kiezen er bewust voor om, tegen de huidige stroom in, zich te laten dopen. Ze zijn daartoe ook echt gemotiveerd, want zelfs toen het flink had gesneeuwd, waren ze er.’

Opmerkelijk, niet iedereen woont in Hasselt. Davina bijvoorbeeld woont in Tongeren. Zij studeert kleuteronderwijs aan de Hogeschool PXL in Hasselt. In het laatste jaar van haar bacheloropleiding volgt ze nog het extra vak Religie, Zingeving en Levensbeschouwing (RZL). Haar docent is Ali Cornelissis. Maar wat beiden ook delen, is de Ambiorixstad. De plek waar ze beiden opgroeiden. Bij toeval ook nog in dezelfde straat. En sinds kort delen ze dus ook het katholieke geloof.

Kroningsfeesten

‘Ik voelde me er al langer door aangetrokken’, zegt Davina. ‘En dat nam vorige zomer alleen nog maar toe tijdens de Kroningsfeesten in Tongeren. Ik maakte er deel uit van de Zingende Maagden, de processiegroep die al zingend en wuivend hulde brengt aan Maria, Oorzaak-Onzer-Blijdschap. Maar ik besefte dat ik iets miste: het doopsel. Mijn ouders wilden vroeger die keuze niet in mijn plaats maken. Die maak ik vandaag wel, heel bewust. Tijdens de les RZL heb ik mijn docent, deken Ali, daarover aangesproken en zijn we samen op weg gegaan.’

Danique is dan weer leerkracht godsdienst en woonde tot voor kort in Hasselt. Onlangs vestigde ze zich in Beringen, waar ze met toestemming van de inspectie rooms-katholiek onderwijs, godsdienst geeft in het VIBO Sint-Barbara, een middelbare school voor buitengewoon onderwijs.

‘Voor mijn job is het uiteraard noodzakelijk dat ik gedoopt ben, maar het stelt helemaal niets voor als het niet van binnenuit komt, vanuit een diepe persoonlijke overtuiging’, vertelt Danique. ‘Ik hoop dan ook dat ik vanuit mijn doopsel leerkracht mag zijn. Dat ik ook als getuige voor de klas mag staan bij jongeren die normaal begaafd zijn, maar wat meer zorg nodig hebben.’

En Cas? Hij woont wel in Hasselt. Over enkele maanden verlaat hij de middelbare school en vat hij aan de UHasselt de opleiding Handelswetenschappen aan. ‘Mijn ouders wilde mijn spiritualiteit niet in mijn plaats invullen. Zij wilden me zelf die keuzevrijheid geven en daar ben ik hen dankbaar voor. Weet je, ik kom in de kerk tot rust. Bovendien vind ik het fijn om over het geloof te praten met andere jongeren. Ik zal onze maandelijkse bijeenkomsten zeker missen. Het doopsel is slechts het startpunt van mijn geloofsweg. Er valt onderweg nog heel veel moois te ontdekken.’