De heiligen ons voorgegaan

De Katholieke Kerk kent tal van heiligen die ons voorgaan in christelijk leven, en dus ook in gebed. In
dit laatste artikel in de reeks rond gebed willen we daarom stilstaan bij een lokale heilige: Christina
de Wonderbare, sterk verbonden met Borgloon, Sint-Truiden en omstreken. Haar naamdag wordt
gevierd op 24 juli. Volgend jaar zal het bovendien 800 jaar geleden zijn dat ze in Sint-Truiden
overleed.

Om Christina wat beter te leren kennen, interviewden we Rob Vandueren, initiatiefnemer van het
Christina-project (voor meer info, zie www.christinamirabilis.com). Dit project wil Christina een
duurzame en betekenisvolle plek geven in de streek waar ze leefde. Het verenigt niet alleen vele
vrijwilligers uit Borgloon en Sint-Truiden, maar legt ook internationaal verbinding met de artistieke
aandacht voor en het onderzoek naar deze bijzondere vrouw.

Wie was Christina?

“Christina heet van geboorte ‘Kerstiene’”, zo steekt Rob van wal. “Volgens haar levensverhaal
(geschreven in 1232) wordt ze als kind al wees en sterft ze ook jong. Tijdens haar begrafenis zien
mensen haar echter verrijzen. Ze is vanaf dan een andere vrouw en men waant haar een ‘bezetene’.
Ze mijdt mensen, dwaalt rusteloos rond, schuilt als een vogel in boomkruinen, wentelt zich in vuur, in
ijskoud water, in doornen,… Toch vindt ze doorheen die kwellingen haar eigen weg en staat ze velen
bij, vooral stervenden. Christina groeit mede door contacten met andere religieuze vrouwen uit haar
tijd uit tot een mystieke heilige vrouw aan wie tal van mensen, van slaaf tot graaf, goede raad komen
vragen”.

Welke rol speelde gebed in haar leven?

Christina verkiest na haar ‘eerste dood’ een leven op eenzame plaatsen, waar ze dichtbij God kan
zijn, aldus haar Vita. Vanuit die bijzondere Godsverbondenheid ervaart ze niet alleen geestelijke,
maar ook lichamelijke religieuze belevingen die wonderlijk zijn in de ogen van haar tijdgenoten. Er
wordt voor haar gebeden dat de kwellingen die ze moet doorstaan op zijn minst minder hevige
vormen zouden aannemen. “Vooral in de tweede helft van haar leven, als zij meer gekalmeerd is en
in staat tot nieuwe sociale contacten, speelt het bidden een prominente rol in Christina’s leven”, zo
gaat Rob verder. “Zij was echter geen vrouw van woorden. Christina’s gebed was lichamelijk,
bewegend, dansend, zingend… Heel haar vrouw zijn ging op in haar bidden, in haar verbondenheid
met de liefde. En vooral haar pijn zelf was haar gebed. Het was een pijn die haar innig verbond met
het lijden van Christus”.

Op welke manier kan haar figuur vandaag nog mensen inspireren?

“Christina’s bidden was eigenlijk een performance. In die zin kan ze ons ook vandaag openen voor
nieuwe mogelijkheden van gebedsvormen”, zo stelt Rob. “Het Christina-project wil daarnaast ook
meer openheid, ruimte en begrip voor mentaal welzijn creëren. Het lijkt terecht dat Christina als
patroonheilige wordt voorgesteld aan mensen die psychisch lijden. Ze kan ervaren worden als
troostvolle bondgenoot. Maar laten we niet vergeten dat net deze getormenteerde vrouw een
helende invloed had op de mensen die ze bijstond. Ondanks – of misschien net dankzij – haar
kwetsbaarheid was zij ertoe in staat om andere mensen uitzicht te bieden en met de diepere zin van
het leven in contact te brengen”.

Aan het einde van ons gesprek blijf ik hangen bij een zinnetje uit paragraaf 8 van Christina’s Vita: “Ik
kwam terug tot leven om de mensen te helpen beter te worden”. Het lijkt me dat Christina ook
vandaag kan inspireren om de kwetsbaarheid in onszelf en anderen een ‘betere’ plek te geven en
zelfs een bijzondere waarde toe te kennen. Waartoe zou Christina jou kunnen oproepen?