Paasbrief mgr. Hoogmartens: "het leven en de liefde zijn sterker"

Een medewerkster van het veldhospitaal van het B-Fast Team, opgezet na de zware aardbevingen in Turkije en Syrië, verklaarde laatst in het VRT-journaal: Het viel mij op dat de mensen daar veel kracht putten uit hun geloof. Ook een lid van de delegatie van de Belgische bisschoppen, op bezoek in Oekraïne, getuigde van de geloofskracht van de Oekraïners midden in het oorlogsgeweld. Zo liet een Oekraïense moeder die haar zoon had verloren aan het front de moed niet zakken. Ze was bedroefd, maar gaf anderen hoop. Een heus verrijzenisgeloof, hoorde ik mijn confrater zeggen.

Beweegt dit verrijzenisgeloof ook ons? Wat is dat verrijzenisgeloof, dat wij als christenen met Pasen vieren? Het is de kracht die wij putten uit alles wat met Jezus gebeurde nadat hij weldoende was rondgetrokken en ‘woorden van leven’ had gesproken. Als een misdadiger stierf Hij aan het kruis, maar de Vader heeft Hem tot leven gewekt. Het graf was leeg, maar de leerlingen wisten dat Hij leeft. Het leven en de liefde zijn sterker dan de dood.
Het Paasevangelie (Matteüs 28, 1-10) vertelt ons heel aanschouwelijk het Paasgebeuren vanuit twee vrouwen, die er de eerste getuigen van waren: „Na de sabbat bij het aanbreken van de eerste dag der week kwamen Maria Magdalena en de andere Maria naar het graf kijken. Plotseling ontstond er een hevige aardbeving en een engel van de Heer daalde uit de hemel, kwam naderbij, rolde de steen weg en zette zich daarop neer. Hij straalde als een bliksemschicht en zijn kleed was wit als sneeuw. (…) De engel sprak de vrouwen aan en zei: ‘Gij behoeft niet bevreesd te zijn; ik weet dat gij Jezus zoekt, de gekruisigde. Hij is niet hier, Hij is verrezen zoals Hij gezegd heeft; Komt zien naar de plaats waar Hij gelegen heeft.
Gaat nu terstond aan zijn leerlingen zeggen: ‘Hij is verrezen van de doden, en nu gaat Hij u voor naar Galilea; daar zult ge Hem zien’. (…) Terstond gingen zij weg van het graf, met vrees en met grote vreugde.”

Het verbaasde me dat ook in het paasevangelie sprake is van een hevige aardbeving. Tegelijk daagt er een engel op, een teken uit de hemel, wit als sneeuw. De vrouwen beleefden van daaruit vrees en grote vreugde, dood en leven tegelijk. En ze trokken naar Galilea, naar de stad van de mensen. Maar voortaan – dat wisten zij – ging Hij, de Verrezene, de Levende, hen voor.
Kunnen ook wij vandaag de Levende herkennen, in het vredevolle en hoopvolle getuigenis van gelovige mensen in Turkije of Oekraïne en ook in ons eigen leven? Ook in gezinnen, in het jeugdwerk, in de politiek of in en rond het ziekbed zijn er mensen die anders in het leven staan, dankzij hun geloof in die Jezus, de Verrezene, die zij ervaren als de Levende. Hun horizon wordt ruimer, hun liefde dieper, hun engagement trouwer. Ook in ons eigen hart kan dit wonder gebeuren.
Laten we de vreugde van Pasen, van het licht van Jezus, de Levende, beleven als het mooiste geschenk van ons leven. Laten we door onze getuigenis het goede nieuws ook overbrengen in onze omgeving, in het Galilea van bij ons.
Zalig Pasen.