'Hoopvol uitzien' - adventsbrief van hulpbisschop Vanhoutte

Hoopvol uitzien

Nachten worden langer. Het donker wint veld, ook in hoofden en harten van mensen. Er klinkt onheilspellend nieuws. Covid-19 blijft een bron van zorgen. Armoede bemoeilijkt het leven van velen. De milieucrisis leidt her en der tot doemscenario’s. Relatieproblemen en psychische broosheid tekenen heel wat gezinnen. Vertrouwde vormen van kerkzijn verdampen. Er hangt een bedrukte stemming in onze kerk en samenleving. We raken moe en soms moedeloos. Het is goed er eerlijk over te spreken en ook het diepe verlangen te noemen naar meer licht en kleur in het leven. We hebben nood aan een stevige portie hoop.

De advent ziet niet voorbij aan de donkere kanten van ons bestaan. De Schriftlezingen hebben aandacht voor wat mens en schepping bedreigt.

Maar midden die soms doffe, sombere klanken zal het fluitje van de hoop zich laten horen.

Waar het duister valt, denken we makkelijk dat God ons in de steek laat. Tijdens de Advent klinkt een tegenstem. God loopt niet van ons weg. Hij verwijdert zich niet van zijn scheppingswerk. Integendeel. We krijgen de boodschap te horen dat Hij naar ons toekomt. Hij zoekt ons op en wil ons vergezellen op onze levensweg. Met Kerstmis zullen we gedenken hoe God ons verrassend nabij is gekomen in Jezus, zijn Zoon. Hij kwam waar licht ontbrak: in ziekte, zonde en dood van mensen. Hij heeft er hoop gewekt op heling, vergeving en leven sterker dan de dood.

Het Jezusverhaal betreft niet enkel het verleden in Bethlehem, Nazareth en Jeruzalem. De advent wekt stille vreugde in ons hart als we geloven dat de levende Christus ons vandaag en morgen tegemoetkomt. Wij kunnen hoop en bemoediging vinden in zijn Woord. Zijn evangelie toont een weg van solidariteit, verzoening en broederlijkheid die onze vermoeide wereld kan vernieuwen. Zijn Geest waait in ons midden als een rijke bron van kracht en inspiratie. Als onzichtbare reisgezel stapt de Heer mee op onze weg. In de Eucharistie brandt er licht in onze ogen als Hij Brood breekt en ons de taal van de zelfgave leert. In kleine mensen komt Hij ons tegemoet en vraagt ons een dienst.

Christenen zijn mensen met hoop in deze wereld.

We geloven dat Jezus komt om met ons een weg ten leven te gaan. Zijn nabijkomen verwarmt ons hart en maakt ons hoopvol en weerbaar bij alles wat op onze weg komt.

In moeilijke tijden zien we ook uit naar troost en steun van andere mensen. Advent is dromen dat niemand de weg van het leven alleen hoeft te gaan. We kunnen zoveel voor elkaar betekenen. We kunnen elkaar opbeuren, doen opstaan en samen verder gaan. In de strijd tegen armoede willen we met Welzijnszorg opkomen voor het recht op leefbaar wonen. Een menswaardige thuis voor iedere mens is een visioen dat ons tot actie aanzet. Het biedt perspectief aan mensen die weinig thuis ervaren.

Als christenen willen we mee timmeren aan een samenleving waarin de zwaksten echt kansen krijgen.

Ook paus Franciscus nodigt ons in deze tijd uit om samen met elkaar op weg te gaan. In gesprek met elkaar kunnen we samen onderscheiden wie we als christenen kunnen zijn in de wereld van vandaag. Dank om deel te nemen aan luister- en gespreksrondes die daartoe in je omgeving worden opgezet. Samen staan we sterker om de uitdagingen van onze tijd aan te kunnen. Waar kleine lichtjes van hoop samenkomen, groeit een vuur waar velen zich kunnen aan warmen.

‘k Wens je een rijk gezegende Advent waarin duisternis moet wijken voor het licht van godsnabijheid en groeiende solidariteit. Zalige, hoopvolle Advent!

+ Koen Vanhoutte

Hulpbisschop voor Vlaams-Brabant & Mechelen

Meer weten over de uitnodiging van de paus om samen op weg te gaan en hoe het vicariaat Vlaams-Brabant & Mechelen dit concreet maakt? Surf naar www.vlbm.be/samenopweg.