Inspiratiedag ‘Kwetsbaarheid wordt kracht’

Christine Bruggeman, ooit zelf in dienst van het Vicariaat Vlaams-Brabant en Mechelen maar intussen vormingsverantwoordelijke bij de Ark-gemeenschap, hanteerde een efficiënte methode om het tachtigtal deelnemers aan de inspiratiedag Kwetsbaarheid wordt kracht op sleeptouw te nemen. Ze onderbrak haar inleidende conferentie af en toe voor een prangende vraag en hield telkens enkele minuten stilte in acht om haar toehoorders de tijd te gunnen diep over die vragen na te denken.

Fikse eyeopener

Het waren inderdaad confronterende vragen, zoals: ‘Waarvoor ben ik het meeste bang in mijn leven, en waarom? Kan ik beschrijven hoe ik het contact beleef met een concrete kwetsbare persoon waar ik nu mee omga? Hebben de mensen die ik als verzorgende ontmoet een gave, iets wat ik van hen ontvang? Kan ik toelaten dat anderen mij helpen of houd ik liever zelf de regie in handen? Wil ik naar mijn eigen kwetsbaarheid geleid worden, of waarom niet? Wat helpt me mijn kwetsbaarheid in de ogen te kijken en er mij niet door bedreigd te voelen?’

Dit zijn niet meteen de vragen die spontaan opborrelen bij wie werkt in de zorg voor zieken, ouderen of personen met een handicap – zowel beroepskrachten en pastores als mantelzorgers of vrijwilligers uit zowel de thuiszorg als de zorgvoorzieningen. Doen we niet allen met een groot hart aan ‘liefdadigheid’, dag in dag uit in de weer om de kwetsbaarheid van de ander te verlichten? Dat deze jaarlijkse inspiratiedag zou beginnen met onze eigen kwetsbaarheid aan de orde te stellen, of zelfs ons onvermogen om ermee om te gaan, was voor alle deelnemers een fikse eyeopener.

Als ik je voeten niet mag wassen, hoor je niet bij Mij

Nochtans hadden onze ogen al vaker geopend kunnen worden, want hoe vaak lezen of horen we het verhaal van de voetwassing niet? Petrus wou zich de voeten niet door Jezus laten wassen. ‘Wie onder ons laat zich trouwens graag door een ander wassen?’ vroeg Christine Bruggeman op de man af. En toch is het antwoord van de Heer ondubbelzinnig: ‘Als ik je voeten niet mag wassen, kun je niet bij Mij horen’ (Joh 13, 8). Dezelfde Christus die zo vaak inclusief spreekt, stelt hier een zeer exclusieve voorwaarde. De kwetsbaarheid hoort integraal bij de paaservaring.

‘Er staat geschreven dat kreupelen gaan, doven horen, stommen spreken en aan armen het goede nieuws wordt verkondigd’, preciseert Bruggeman. ‘Er staat niets over goed nieuws voor zij die de armen helpen. Moeten – of mogen? – we niet allemaal de weg van onze kwetsbaarheid gaan om het Rijk Gods te ontdekken?’ De deelnemers aan de inspiratiedag in Scherpenheuvel werden alvast aan het denken gezet: er werd bij het middagmaal, achteraf in gespreksgroepjes en tijdens de slotbijeenkomst nog lang nagepraat en wellicht zijn sommige deelnemers nog niet bekomen van deze ‘bekering’.