Geloof was iets voor onnozele mensen - An Depuydt

170 mensen kwamen op 28 april 2016 in Oostende in de reeks Geloven Gaat Verder luisteren naar het bekeringsverhaal van An Depuydt. Een ingekorte impressie, met dank aan de organisatoren.

An Depuydt • Ik ben een heel rationeel iemand. Van toen ik heel jong was.

Al in de kleuterklas stelde ik me vragen bij de geloofsverhalen die men vertelde: op het water lopen, hoe kan dat nu?

Eerst dacht ik dat het aan mij lag en dat volwassen het wel begrepen. Maar later begreep ik dat ze maar deden alsof. Ik besloot dan ook dat geloof niks voor mij was, maar iets voor onnozele mensen. Geloof verdween compleet uit m’n leven. Ik ging fysica studeren, trouwde met een niet-gelovige man, kreeg 3 kinderen en had een druk leven.

Door moeilijkheden met de kinderen werd het leven steeds lastiger. Ik kreeg last van hoge bloeddruk.

De dokter sprak van pillen voor de rest van m’n leven.

Toen las ik in de krant dat het wetenschappelijk bewezen is dat mindfulness de bloeddruk verlaagt. De dokter gaf me 2 maanden om het te proberen. Ik kocht een boekje over mindfulness want in een groep samen zweverig doen, zag ik helemaal niet zitten. Zo begon ik met elke dag 10 minuten liggende ademhalingsmeditatie.

Heel raar was dat voor mij. Maar ik gaf mezelf 14 dagen om het te proberen. Niet nadenken, gewoon doen.

Na 2 weken merkte ik dat m’n leven begon te veranderen. Uit nieuwsgierigheid deed ik voort. Na 2 maanden moest ik opnieuw naar de dokter voor m’n bloeddruk. Die bleek helemaal in orde.

Ik breidde mijn meditatietijd uit en begon te lezen over meditatie. Dan kom je vanzelf in boeddhistische literatuur terecht. Ik voelde meteen dat ik geen voeling had met die cultuur. Af en toe kreeg ik het idee: dat klinkt precies zoals die verhalen over Jezus die ik ken van vroeger.

Als het christendom daarover gaat, heeft het misschien toch iets wezenlijks te vertellen.

Ik zocht via Google naar het verband tussen christendom en meditatie en vond een site over christelijke meditatie. Omdat de christelijke cultuur meer aansloot bij m’n roots dan de boeddhistische, besloot ik de weg van de christelijke meditatie te volgen.

Door verder te lezen over het christendom begon iets mij aan te trekken om naar de mis te gaan.

Om te zien wat dat met mij zou doen. Maar dat was een heel moeilijke stap. Iedereen kende me als antikerkelijk. Waar ben je eigenlijk bang voor, vroeg een vriendin? Ik zei:

• Dat de kerk vol zit met oude mensen.
• Dat de priester iets aframmelt waar ik maar de helft van versta.
• Dat iemand in de kerk mij herkent.

Nadat ik al m’n moed bij elkaar had geraapt, moest ik ook nog zoeken waar ik terecht kon. Ik moest op het internet opzoeken tot welke parochie ik behoorde, waar de kerk stond en wanneer de mis was.

En natuurlijk kwamen al m’n angsten uit. De kerk zat vol ouwe mensen. De oude pastoor rammelde de mis af. En m’n 2 buurvrouwen herkenden me.

Maar ik ben blijven gaan. En voelde ook de noodzaak om de schat die ik ontdekte, te delen met anderen. Met mijn man, mijn vrienden, mijn leerlingen van het 6de middelbaar aan wie  ik fysica geef. Daarom heb ik m’n boekje geschreven.

Ik heb onlangs voor de 6de-jaars over mijn  geloof getuigd. Ik was heel nerveus. Maar ze luisterden met meer aandacht en respect dan wanneer ik fysica geef.

Meer weten

• An Depuydt, Spiritualiteit voor rationele mensen. Averbode, 2015, ISBN 9789031740888, 128 pagina’s, €14,95
• Ontdek de reeks getuigenissen Geloven Gaat Verder.
• Reacties kan je mailen naar Hubert Debeuckelaere.