Gutmenschen, verenigt u! — Lieve Wouters [standpunt]
De vuilniskar stopte bij de buren. Aan hun mobiele afvalcontainer hing iets te bengelen. De werklui merkten het op en lazen het opschrift. Plotseling verscheen er een brede glimlach op hun gezicht. Er ging een duim omhoog naar het vriendelijke huis. Toen de buurvrouw een week later even langskwam met de post die ze voor ons had uitgehaald tijdens onze vakantie, vertelde ze dat het chocolaatjes waren geweest. Een kaartje erbij met Beste wensen, voor het personeel van IVAGO had moeten duidelijk maken dat de attentie echt voor hen bedoeld was.
Manlief had het schouwspel toevallig gezien vanuit het raam, maar was het gelijk weer vergeten in de drukte van alledag. Nu de buurvrouw begon over het vuilnis dat ze ook maar eventjes voor ons aan de straatkant had gezet, kwam het allemaal terug. We bedankten haar uitgebreid.
Waar zie je nog zoveel spontane en hartelijke goedheid?
‘Och, dat is toch normaal’, lachte ze, alsof het inderdaad gangbare praktijk is. ‘De meeste mensen hebben niet veel respect voor dit soort werk, maar als ze eens wat later komen, dan merk je wel hoe onmisbaar ze zijn.’
Mijn gedachten keerden terug naar het nieuwsbericht van 1 januari, waarin een spoedverpleegkundige vertelde hoe amokmakers haar en haar collega met laserstralen hadden proberen te verblinden aan het stuur van de ambulance en de wagen vervolgens hadden belaagd met vuilniszakken en ertegen hadden staan duwen. Ze was er nog altijd van onder de indruk. ‘Onze interventies zijn altijd dringend. Een minuut later aankomen bij een patiënt kan het verschil maken tussen leven en dood voor een moeder, een kind…’
Nee, vanzelfsprekend zijn de kleine daden van goedheid niet.
Maar ze zijn er wel en veel meer dan we kunnen vermoeden. Ze maken een groter verschil voor het samenleven dan de regelitis van steekvlampolitiek, om maar iets te noemen. Tegelijk zijn ze broos. Eén slechte ervaring en het kan gedaan zijn met de edelmoedigheid van een weldoener. Eén sarcastische sneer naar de ‘Gutmensch’ en daar verliest iemand zijn jeugdige geloof in een goede daad voor elke dag.
Onze samenleving heeft nood aan mensen van goede wil die de jus erin houden. Misschien moeten we daarvoor onze energie aan elkaar verbinden. ‘Gutmenschen, verenigt u!’ Ooit een huishoudtoestel of stuk speelgoed zien draaien op één batterij? Nee, die batterijen worden in serie gezet. Ook zo’n blokbatterij is in feite een pakket van kleinere batterijen, wist je dat?
We moeten onze batterijen koppelen.
Elke kleine daad van goedheid zou de weerklank moeten krijgen die ze verdient. Stel je voor welk effect het kan hebben om wekelijks een bladzijde te vullen met zulke hartverwarmende verhalen als die van ons Brigitte? Als die verhalen dan weer anderen op ideeën brengen? Een megafoon voor elke kleine daad van goedheid! Met jouw hulp is dat het voornemen van onze redactie voor 2024. Bel, schrijf en laat ons vlug iets weten!
Reageren? Mail naar Lieve Wouters