Op kot in het seminarie

Leo XIII-residentie in Leuven blaast 125 kaarsjes uit

Wat hebben Jozef De Kesel, Johan Bonny en Lode Aerts met elkaar gemeen? Dat ze bisschop zijn, uiteraard, maar ook dat ze ooit in het seminarie Leo XIII huisden. Dat Leuvense huis van traditie, ondertussen een studentenresidentie, is inmiddels 125 jaar oud.
Gioacchino Pecci heette de jonge priester die in 1843 als diplomatiek vertegenwoordiger van de paus naar België werd gestuurd. Vandaag kennen we Pecci als paus Leo XIII, auteur van de sociale encycliek Rerum novarum. Leo XIII was ook de drijvende kracht achter het neothomisme, de herontdekking van de filosofische school van Thomas van Aquino. Om die school de wind in de zeilen te geven, wilde paus Leo XIII dat er aan de universiteit in Leuven een nieuwe leerstoel kwam. Zo ontstond het Hoger Instituut voor Wijsbegeerte.
„Tegelijk met de leerstoel werd in 1892 ook een seminarie opgericht”, zegt Stijn Demaré, de huidige directeur van Leo XIII. „Het doel was uit heel België de beste studenten uit de andere seminaries aan te trekken. Dat lag uiteraard gevoelig. Bovendien lag het Leo XIII-seminarie midden in een bruisende studentenstad, open van geest en op de wereld gericht.” De potentiële verleiding schuilde dus om de hoek. Zelfs Edward Poppe beschreef in zijn dagboek hoe hij er danste met een medeseminarist.
Het seminarie werd een succes en barstte al vlug uit de voegen. Tot in de jaren 1950 werd er bijgebouwd aan het historische gebouw van architect Joris Helleputte (1852-1925).
„De kentering kwam er in de jaren 1960, na de splitsing van de Leuvense universiteit en de bouw van het Johannes XXIII-seminarie, dat buiten het Leuvense stadscentrum ligt. In de jaren 1970 maakte de KU Leuven zelfs plannen om Leo XIII af te breken voor de uitbreiding van de omliggende faculteiten. De honderdste verjaardag werd in mineur gevierd. Er waren nog nauwelijks seminaristen”, zegt Stijn Demaré. Dus werd gekozen voor een ommezwaai. Het seminarie werd een residentie en verwelkomde studenten die er op kot kwamen. De geest van het seminarie bleef evenwel aanwezig, met een sterk gemeenschapsleven en diverse religieuze bewegingen zoals de Sint-Michielsbeweging of Tibériade die er kind aan huis zijn. „Leo XIII biedt studenten een geborgen thuis, een vrijplaats voor hun groeiproces”, verduidelijkt Demaré. „Sociaal engagement en de interactie tussen gelovige en niet-gelovige studenten zijn daarbij belangrijk.”
De 125ste verjaardag wordt dit academiejaar luisterrijk gevierd, met onder meer met de installatie van vijf nieuwe klokken in de toren. Op 19 maart wordt het feestjaar afgesloten met een academische zitting en een eucharistieviering waarin kardinaal De Kesel voorgaat.

www.leoxiiiseminarie.org