Luc Terlinden (54) volgt Jozef De Kesel op als aartsbisschop

Voor het eerst in bijna een eeuw (sinds kardinaal Van Roey in 1926) wordt een priester die nog geen bisschop is, benoemd tot aartsbisschop. Brusselaar Luc Terlinden is dan ook nog niet erg bekend bij het grote publiek. De voorbije twee jaar was hij als vicaris-generaal van het aartsbisdom Mechelen-Brussel de rechterhand van de huidige aartsbisschop, Jozef De Kesel.

Terlinden is de tiende aartsbisschop sinds het ontstaan van het onafhankelijke België. Met de benoeming van Terlinden volgt de Heilige Stoel alvast het principe om afwisselend een Vlaming en een Franstalige te benoemen.

Terlinden is 54 jaar. Dat lijkt jong, maar dat is helemaal in lijn met de leeftijd van zijn voorgangers – Danneels was 46 jaar – en van de aartsbisschoppen die elders ter wereld worden benoemd.

Jongerenpastoraal

Terlinden zette pas na zijn studies economie en na werkervaring in het onderwijs de stap naar het seminarie.

Hij was 31 toen hij tot priester werd gewijd.

Daarna volgde hij een specialisatie in moraaltheologie in Rome. Voor zijn doctoraatsthesis bestudeerde hij geschriften van spirituele meesters als Charles Taylor en John Henry Newman. Hij deed pastorale ervaring op in parochies en de jongerenpastoraal, waar hij een blijvend engagement aan overhoudt voor de Brusselse Marollen en voor jongeren (in de studentenpastoraal in Louvain-La-Neuve en als medeoprichter van Pôle Jeunes XL in Elsene). In 2017 werd hij president van het Franstalig diocesaan seminarie en lid van de bisschopsraad. In 2021 werd Terlinden vicaris-generaal voor het aartsbisdom Mechelen-Brussel.  Het is een steile carrière voor iemand die net heel eenvoudig in het leven staat als lid van de priesterfraterniteit van Charles de Foucauld, een Franse priester die in het begin van de 20ste eeuw onder de Toearegs in Algerije ging leven.

Rechterhand De Kesel

Als vicaris-generaal van het aartsbisdom Mechelen-Brussel werd Terlinden de rechterhand van kardinaal Jozef De Kesel en een centrale figuur in het aartsbisdom. Sindsdien woont hij samen met zijn teckel Oscar in Mechelen. Mensen die hem goed kennen, noemen hem een briljante, collegiale en hardwerkende man, die zich broederlijk opstelt en ook af en toe kan stoppen om van het leven te genieten.

In een interview in Kerk & Leven (7 april 2021) vertelde Terlinden dat de Wereldjongerendagen in Rome in het jaar 2000 een ingrijpende ervaring voor hem waren, net als een militaire Lourdesbedevaart tijdens zijn dienstplicht. Hij kreeg het geloof met de paplepel ingegoten en overwoog al vroeg de mogelijkheid om priester te worden, maar de celibaatsverplichting deed hem twijfelen.

Synode over synodaliteit

Als aartsbisschop wil Terlinden inzetten op synodaliteit. Kardinaal De Kesel speelde op de continentale synode een belangrijke rol door zijn inbreng over de omgang met de moderne, geseculariseerde samenleving en als brugfiguur. We mogen ervan uitgaan dat zijn opvolger ook die fakkel overneemt.

De verdieping van de geest van synodaliteit gaat hem alvast zeer ter harte.

Over het celibaat zei hij in 2021 in Kerk & Leven: ‘We leren ook steeds meer dat priesterschap en Celibaat niet per se hetzelfde zijn. Ik geloof in de grote waarde van het celibaat, maar we vergeten vaak dat de roeping tot het celibaat een uitzondering is. De media focussen sterk op het celibataire priesterschap, maar onze Kerk heeft in haar schoot diverse roepingen. Het komt nu erop aan samen op weg te gaan.’

In september wacht Luc Terlinden eerst de bisschopswijding, om op 3 september zijn taak als aartsbisschop te kunnen opnemen.