Sébastien de Fooz, pelgrim in Brussel (video)

Drie weken Brussel doorkruisen en telkens wildvreemde mensen aanspreken op zoek naar onderdak voor de nacht, beginnen stilaan hun tol te eisen. Sébastien de Fooz geeft grif toe dat het vermoeiend is, maar hij heeft nog geen seconde spijt gehad van zijn onderneming. Integendeel, met elke stap komt hij dichter bij zijn doel: de krochten van de stad én van zijn ziel ontmoeten.

Bekijk het filmpje en lees het interview.

Waarom deze pelgrimstocht?

Na mijn eerste tocht (naar Santiago) in 1998 blijft het verlangen om God opnieuw te ontmoeten telkens weer opflakkeren in mij. Nadien volgden Rome en Jeruzalem, en met Jorsala stapten we in 2014 met 100 mensen van Ieper naar Istanbul.   

Op het werk kwamen er herstructureringen aan. Voor mij was dat een kans: ik bood mijn ontslag aan. Het was tijd om uit de routine te stappen en de pelgrimsstaf terug op te nemen.

Waarom in Brussel?

Dat was het idee van een vriend. Hoe meer ik erover nadacht, hoe meer ik me ertoe aangetrokken voelde. Ik woon en werk in Brussel, maar hoe goed ken ik de stad eigenlijk? En nu kan ik bevestigen: de stad heeft hetzelfde effect als een landschap op weg naar, pakweg, Jeruzalem.

Of het nu woestijnen en wijngaarden zijn of lelijke voorsteden, files en stadspaleizen, ze weerspiegelen mijn innerlijke landschappen.

Maar een stad is ook gemaakt van mensen. Net als de straatbeelden wrikken ze gevoelens en indrukken los. Zoals iedereen voel ik me aangetrokken tot mensen die op mij lijken, en stoten anderen me op het eerste gezicht af. Het zegt iets over mijn eigen complexiteit. Ik wou de breuklijnen in de stad verkennen om daarin ook mezelf te verkennen.

Als pelgrim gaat het mij erom al stappend niet alleen horizontaal, maar ook verticaal te bewegen: dichter naar de mensen, hogerop naar God en dieper in mezelf.

Telkens wanneer ik negatieve gevoelens ervoer bij bepaalde mensen, dwong ik mezelf hun iets positiefs toe te wensen.

Langzaamaan veranderde mijn mindset. Je focust niet langer op het negatieve, maar gaat kansen zien. Als je de ander aanvaardt zoals hij is, ontstaat er een spirituele ruimte waarin de Geest zich welkom kan voelen.

Je wordt vatbaar voor genade.

Die houding hielp ook wel om een slaapplaats te vinden voor elke nacht. ;) Als je afhangt van anderen, geloof je vanzelf dat ze tot het goede in staat zijn.

Wat ontdekte je in die breuklijnen van de stad?

Waaruit bestaat een breuklijn? Uit leegte. En in die leegte nestelen zich allerlei negatieve gevoelens en ideeën: angst, argwaan, vooroordelen, egoïsme. De Geest schenkt net het tegenovergestelde: wijsheid, inzicht, sterkte, kennis, ontzag voor God de radicaal Andere.

Als we met meer inspiratie omgaan met verschillen, kunnen we breuklijnen helen.

Voelde Brussel soms aan als een doolhof?

Nee, toch niet. Het voelde als een doortocht. Door mijn eigen weerstanden, naar de vrijheid van de geest. Ik leerde mijn natuurlijke reacties bij het zien van verschil te herkennen en te aanvaarden, en neem me voor geen vernauwende reacties bij mezelf meer toe te laten.

Wat me wel treft, is de ongelooflijke verkeerschaos, die voor veel mensen symbool staat voor zinloosheid en hersenloze routine.

Wist je dat mensen zelfs voor een verplaatsing van 2 tot 4 km al de wagen nemen? Om dan minutenlang rond te rijden op zoek naar een onvindbare parkeerplek? En pendelaars weten ‘s avonds niet meer wat ze vanuit de wagen ‘s ochtends gezien of beleefd hebben.

Hoe zou jij die verkeersellende aanpakken?

Om te beginnen kun je uiteraard een ander vervoermiddel ontdekken. Maar zelfs de dagelijkse file wordt veel interessanter als je aandacht hebt voor wat er om je heen gebeurt. Ik wil daarover binnenkort workshops aanbieden. Niet zozeer als activist voor een groener en trager Brussel, maar veeleer vanuit een bekommernis om de heelheid van mensen en om die breuklijnen waar we het over hadden.

Verander je blik op mensen. Durf onbevooroordeeld naar hen te kijken en hun iets goeds toe te wensen. Je zal merken dat in jou een wekker van inspiratie afgaat. Plotseling is er veel meer mogelijk. Je verplaatsing wordt een vreugdevol moment.

Je maakt een documentaire van je tocht. Waarom?

Omdat ik vind dat deze mooie en betekenisvolle ervaring niet privé mag blijven. Hoewel ze mij niet toebehoort, vind ik het wel mijn opdracht om ze uit te delen. Noem het gerust een roeping.

Sébastien de Fooz verzamelde al bijna 13.300 euro van de nodige 18.000 voor zijn film. Ontdek de crowdfunding actie.https://www.kisskissbankbank.com/fr/projects/urban-expedition

Bekijk het filmpje waarin Sébastien het crowdfunding project kort voorstelt.