In vrije val
5.11.2012, nacht
Ik lig wakker en kan de slaap niet vatten, zorgende gedachten tuimelen over elkaar heen, ik kan de greep niet lossen. Het was een dag vol zorg.
‘Ik moet accepteren van mezelf, dat ik nu eens zo ben en dan zo.’ Etty Hillesum
Dit is een bijzonder moment in je geestelijke groei: het besef dat je uit het kluwen van jezelf geen wijs kunt. Dat er geen stabiele identiteit te bouwen valt op het drijfzand van je emoties. Dat je denken er geen levensvatbare logica in vindt.
En het steeds weerkerende belang van dat zuiverende inzicht: dat ook je geestelijke groei je niet zal verlossen van de wisselvalligheden van je bestaan, dat je geestelijke groei je ‘ik’ geen houvast biedt, nooit. Ik blijf houvastloos, ik ben altijd in vrije val. En ook: ik blijf zolang ik leef genageld aan de wisselvalligheden van mijn gemoed, mijn geest, mijn levensomstandigheden… Daarin word ik bevrijd, nooit daaruit. In mijn gebondenheid en begrensdheid ben ik in vrije val.
Ik moet accepteren dat de zorg mij bezoekt en mij belet te slapen. Al wil ik het niet. Al vind ik die zorg eigenlijk niet zo belangrijk. Al zou ik die zorg liever toevertrouwen aan Zijn voorzienigheid en Zijn oneindige wijsheid. Waarin ik ook geloof.
Maar ‘ik’ kan het niet. En Hij laat toe dat ik gekweld word. En terecht! Wat zou ik hoogmoedig worden als ik de zorg meester was. Er is maar een Meester. En ik ben Zijn onnutte knecht. Meester, die de zorg overwonnen heeft, ontferm U over mij.
Vond je dit interessant? Deel dit artikel via Facebook of via e-mail.