Leven vol dienstbaarheid: Frans en Luc zijn 50 jaar diaken

Dienstbaarheid is de rode draad in het leven van Frans Gheysen (89) en Luc Neels (83). 

Frans Gheysen werd tot diaken gewijd op 30 december 1973. ‘Na de diakenopleiding kon ik meteen aan de slag in Ledegem, mijn thuisparochie’, vertelt Frans. ‘Een taak die ik combineerde met lesgeven aan de vrije basisschool. Dat deed ik uiteindelijk dertig jaar. De combinatie was niet te onderschatten, maar ik deed het graag. Sinds ik in 1984 met pensioen ging, kon ik me volledig toewijden aan mijn taak als diaken. Ik was ook altijd erg actief in het verenigingsleven en veertig jaar lang trokken Ginette en ik met een groep Ledegemnaars naar Lourdes. Sinds 2007 help ik mee in de basiliek in Dadizele. Nog altijd met plezier. Ik heb dus alle redenen om dankbaar te zijn.’

Vrouwen op de achtergrond

Toch zijn er ook zaken waar de diakens minder gelukkig mee zijn. ‘Hoewel onze echtgenotes in de tijd nog de hele diakenopleiding moesten meevolgen, werden ze altijd als tweederangs beschouwd’, betreurt Luc Neels (83). ‘Eenmaal de man gewijd, moest ze zich op de achtergrond houden. Mijn vrouw leed daar veel onder, maar vocht niettemin mee voor verandering. Gelukkig evolueerde de rol van de vrouw in positieve zin, maar de situatie is nog lang niet optimaal.

Zowel voor priesters als leken was de komst van permanente diakens een aanpassing.

Priesters hadden niet om diakens gevraagd. En tot vandaag zijn er helaas nog altijd leken die mij ontwijken wanneer ik samen met een van de priesters de communie uitreik. Gelukkig beschouwden de pastoors met wie ik in Brugge samenwerkte me altijd als één van hen. Daarvoor ben ik dankbaar.’

Zonder echtgenotes

Het grootste verdriet voor beide diakens vandaag is evenwel dat hun echtgenotes niet meer leven. ‘Het is zo jammer dat Ginette, mijn vrouw die me in alles steunde, er zaterdag niet zal bij zijn’, zegt Frans. ‘Ik besefte al op jonge leeftijd dat ik me dienstbaar wilde inzetten voor de kerk, maar toen ik in de Chiro Ginette leerde kennen, sloeg ik een andere weg in.

We trouwden en kregen zes kinderen, maar mijn roeping bleef.

Priester kon ik niet meer worden, maar diaken wel.’

‘Ook mijn grootste verdriet was en is nog altijd het overlijden van mijn vrouw na een lange strijd tegen borstkanker’, zegt Luc. ‘Het is voor mij een grote troost dat ze in de palliatieve zorgeenheid in mijn armen is gestorven.’

En wat na de vieringen? ‘Mensen vragen me soms hoe lang ik nog wil blijven doen wat ik doe’, zegt Frans. ‘Dat weet ik eigenlijk niet, maar zolang ik me gezond voel, wil ik me met veel plezier blijven inzetten voor de Kerk.’ 

‘Ik ook’, zegt Luc. ‘En ik hoop nog te kunnen meemaken dat in ons bisdom de eerste diaconessen gewijd worden.’ 

• Dankviering voor Frans Gheysen op 30 december om 16 uur in de Basiliek in Dadizele en voor Luc Neels op 7 januari om 10 uur in de kathedraal in Brugge.