Kerkbanken worden babbelbanken

Federatie Genk-Zuid plaatst kerkbanken buiten de kerk om ontmoeting in de hand te werken

„Hoe gaat het met je?” Hoe vaak groet u iemand niet op die manier, zonder een antwoord te verwachten? De vier parochies van Federatie Genk-Zuid lieten die alledaagse vraag laseren in kerkbanken die ze in de parochie buiten een plek willen geven als uitnodiging en oproep. „Die ‘babbelbanken’ roepen op ‘Hoe gaat het met je?’ een welgemeende vraag te laten zijn”, duidt pastoor-deken Luc Herbots. „Om te gaan zitten en de vraag het begin van een heus gesprek te laten zijn, een vraag waarop de ander eerlijk mag antwoorden: ‘Eigenlijk niet zo goed.’ Een vraag ook naar iemand: ‘Zeg, hoe zou het met Jeanne zijn? We zagen haar al enkele weken niet.’ Of om gewoon plaats te nemen en te luisteren naar de verzuchtingen van je diepere ik.”
Het idee groeide spontaan aan het begin van het werkjaar, vertelt Lizette Budé, voorzitter van de parochieraad van de Genkse wijk Bret-Gelieren. „In onze kerk hadden we kerkbanken te geef omdat we net kerkstoelen kregen. Waarom er geen babbelbanken van maken, voor elke parochie een? Hier babbelen we tenslotte graag. Zo sloegen we vóór de pandemie een praatje na de viering, bij een kop koffie. Mensen gaven aan dat ze dat hadden gemist. Momenteel nemen leerlingen van de secundaire school onze bank onder handen zodat ze tegen een stootje kan.”
Op de vraag welke tekst er op de banken moest komen, hoefde men niet lang na te denken. „Het idee sluit naadloos aan bij het jaarthema Broederlijkheid ontdekken van het bisdom Hasselt, dat zich liet inspireren door de encycliek Fratelli tutti. Daarin zegt de paus Franciscus [node:field_streamers:0] zelf dat luisteren begint met te gaan zitten naast de ander en de oprechte vraag te stellen hoe het met hem of haar gaat”, zegt Luc Herbots. „Het lijkt ons betekenisvol om na de pandemie de tijd te nemen om elkaar terug te vinden en te werken aan verbondenheid. Tegelijk spoort het jaarthema eenieder aan na te denken over hoe we als Kerk aanwezig kunnen zijn in de samenleving. Dat is niet door binnen te blijven zitten, maar door naar buiten te gaan, zoals de paus vraagt. Daarom laten we onze banken niet in de kerk staan, maar brengen we ze naar buiten.”
„Wij willen ze op het kerkplein plaatsen, dat nu een grote parking is”, vertelt Ivo Vanminsel, diaken in Sledderlo. „We hopen dat de bank een ontmoetingsplek wordt.” Het is nog wel even wachten, want het initiatief kwam de lokale kerngroep van Samana ter ore. „Die organisatie gaat onze babbelbank als eerste gebruiken op de Dag van de Chronisch Zieke Mensen.”
Ook in Sint-Martinus Genk-Centrum staat de bank nog niet op haar plek. Myriam François van de parochieraad legt uit: „Ze krijgt een plaats voor de kerk. Omdat het terrein eigendom is van de stad, dienen eerst administratieve formaliteiten in orde gebracht. In afwachting staat de bank aan de weekkapel, waar velen komen bidden.”
In Kolderbos zijn de parochianen enthousiast. Lucienne Winters, voorzitter van de kerkfabriek: „Nu staat onze babbelbank achteraan in het kerkportaal, omdat we ons oor te luisteren leggen bij parochianen naar suggesties voor een geschikte plek. Na de viering namen er enkelen plaats. Zo is ze meteen ingebabbeld.”