‘Verrijzenis heeft ook een ecologische dimensie’

Op de omslag van zijn boek Ecopersonalisme zowel als in Luk Bouckaerts woonkamer prijkt een vreemd beeldje van een vogel die lijkt te bidden. Staat dat voor de natuur als een smekende persoon? „Ecopersonalisme is voor mij een poging om vanuit de ervaring van ecologische vervreemding het wezen van de persoon en de natuur te herdenken”, antwoordt de filosoof.

Sinds de naoorlogse periode is het zogenoemde Rijnlandmodel, dat economische groei verbindt met herverdeling, een paradepaard van personalistische denkers en doeners. Voor Luk Bouckaert (80), emeritus hoogleraar ethiek aan de KU Leuven, ontbreekt echter een ecologische grondslag. Hij wil het personalisme omturnen naar een ecopersonalisme. „Hoe kunnen we de transitie maken van een ego-persoon naar een eco-zelf?”, vraagt Bouckaert zich af.