Een afbeelding op een kapiteel van de Notre Dame d’Orcival. © rr
Leo De Weerdt – 3 momenten van (niet-)alledaagse schoonheid (4/8)
De rijke dwaas tijdens de pelgrimstocht
Leo De Weerdt: ‘Tijdens een pelgrimstocht met vrienden in Frankrijk, in de streek van de Auvergne, liepen we op een bepaald moment langs de prachtige Romaanse kerk Notre Dame d’Orcival. Als je goed toekijkt, kan je op een kapiteel een afbeelding zien waarbij de volgende uitleg gegraveerd staat: ‘Fol dives’ ofwel de ‘rijke dwaas’. Wanneer je nog wat beter kijkt, zie je een mannetje, gezet van postuur, met een geldzak voor zijn buik die hij met twee handen krampachtig vasthoudt. Hij staart daarbij recht voor zich uit. Intussen maken aan weerszijden van hem twee monsterfiguurtjes zich van hem meester. Met haken drukken ze hem omlaag.
Duiveltjes die de rijke in het verderf storten, terwijl hij zich krampachtig blijft vastklampen aan zijn geldbuidel.
‘Man, je hebt een grote rijkdom liggen, voor lange jaren. Rust nu uit, eet en drink en geniet ervan! Maar God sprak: “Dwaas! Nog deze nacht komt men je leven van je opeisen; en al die voorzieningen die je getroffen hebt, voor wie zijn die dan? Zo gaat het met iemand die schatten vergaart voor zichzelf, maar niet rijk is bij God.” (Lc 12,13-21).’
(Lees verder onder de foto)
Dit lied van Jacques Brel
‘Zoon van een bourgeois of zoon van een apostel... alle kinderen zijn als onze eigen kinderen.
Caesars zoon of een zoon van de straat.... alle kinderen zijn als onze eigen kinderen.
Dezelfde glimlach, dezelfde tranen...dezelfde angsten en dezelfde zuchten.
Caesars zoon of zoon van de straat... alle kinderen zijn als uw eigen kinderen.
Het is pas later, een lange tijd later, soms veel later...’
Een lied met een universele draagwijdte, want ieder kind en elke mens draagt potentieel in zich. Maar de stigmatisering die we elkaar soms opleggen, kan hard zijn en onverbiddelijk. Het is later, een lange tijd later, soms veel later... dat een mens zich maar kan ontplooien en mag worden wie hij/of zij ten volle verlangt te zijn.’
(Lees verder onder de video)
Een citaat van filmregisseur Pedro Almodóvar
‘Op straat of onderweg in de tram, voor wat dan ook en onder welke omstandigheid ook, probeer ik beschikbaar te zijn bij de geringste emotie.
Het is heerlijk om ontroerd te zijn door de onverwachte momenten die deel uitmaken van het leven.
Je moet gewoon de tijd nemen, toekijken hoe anderen zich laten overweldigen door gevoelens en nagaan wat dit met jezelf doet. Ik zoek ergens om deze momenten in suspenso weer te geven in mijn films.’
Laatste aanpassing op 04/08/2019 om 10:14
