Blijf in uw cel - tips van kluizenaar Benoît Standaert (8)

Wandelen. Een kunst? Te eenvoudig?  Bewust wandelen, stap voor stap: kijk hoe een koe wandelt. Leer van de dieren.

‘Wandel als een olifant’, is de raad van wijzen uit India.

Velen maken van hun wandeltochten renpartijen, om nieuwe records te breken, hun dagelijkse gemiddelde te verhogen, volgens schema’s die ze stevig bijhouden op hun telefoon, met het exacte aantal calorieën dat ze verbruikt hebben. Is dat ‘wandelen’? Toch staat die kunst van het wandelen model voor de rest van mijn leven. Hoe verzorgder ik ermee omga, hoe vrijer mijn levensstijl wordt. ‘Zij die geloven haasten niet’, zegt het spreekwoord, dat teruggrijpt naar Jesaja 28,16. Wie bewust wandelt, kent evenmin haast? 

Begin met aan niets te denken maar te wandelen met je neus. Je zult onmiddellijk aandacht hebben voor je ademhaling en ontdekken hoe je ruimer, breder, dieper kunt uitademen, en dat is een weldaad voor je hele constitutie. In een verdere fase kan je de aandacht verscherpen bij jouw voetzolen.

Wat voelt de voet allemaal niet?

In het Oosten raadt men aan te ademen vanuit je voetzolen! Het proberen waard! Zijn onze voeten niet al te vaak stomme, ongevoelige klompen aan het einde van ons lichaam geworden? Bewust wandelen geeft ze een kans om terug soepel, veerkrachtig en onvoorstelbaar fijnbesnaard in aanraking met de aarde te geraken. Misschien kan je delen in de verwonderde uitroep van de Vietnamese boeddhist Thich Nhat Hanh: ‘Wat een wonder! De aarde draagt mij!’

Wandel bewust met alle zintuigen: de huid voelt de zwoelte of de kilte van de lichte wind, de ogen zien van alles als er maar geen gedachten door je hoofd spoken, de oren ontdekken de dragende stilte van alle gefluit, gesuis en geroezemoes in de natuur. Het stemt een mens tot verwondering en dankbaarheid.

De kleinste lichtschakeringen verheugen het hart.

Wandel tot je stil kunt vallen en schakel dan een moment in van absolute onbeweeglijkheid. Je staat daar tussen aarde en hemel. Je hebt slechts je ademhaling en het hart dat klopt, terwijl de alertheid van de grote aandacht wakker houdt. De onbeweeglijkheid van de boomstammen naast jou, spreekt jou aan: zij léven, groeien, geven dag aan dag nieuw leven door aan de uitersten van hun lange, lange vingers, wel twintig en meer meters hoog, zo ver van de wortels. Hoor je dat leven doorstromen in de lente? 

Keer dan terug naar ‘huis’.

Vertraag de gang in de laatste etappe. Probeer iets van deze wandeling in het hart te bewaren, zoals na een lezing iemand een paar overwegende zinnen optekent. Franciscus van Sales gebruikte het beeld van een bloemenboeket dat je na een wandeling in een tuin verzameld hebt. Het parfum ervan bewaar je, nog lang na de wandeling. 

In de grote traditie van mediterenden krijgt de wandeling een koninklijke plaats. ‘We gaan naar nergens’, bij iedere stap die je zet wacht je even tot je hele gewicht de linkervoet bezet in een volgehouden uitademen, dan adem je weer in en stap je over met je hele lichaam naar de rechtervoet. Opnieuw doe je dit gedachteloos. In de meest beroemde van alle Sutra’s, die van het hart, staat er op een gegeven moment: ‘Geen oog, geen oor, geen neus’, geen enkel zintuig! Dan komt het hoge bewustzijn vrij. De laatste zin is een eeuwenoude mantra, in het Sanskriet bewaard zelfs bij Chinezen en Japanners: Gate, gate, paragate, parasamgate, Boddhi. Svaha. Het woord gate heeft dezelfde wortel als ons ‘gaan’.

Gaat dus, gaat maar, steeds verder, voorbij alles in een onafgebroken ‘Voorbij’!

Dat is pas Verlichting (Boddhi), de boeddhastaat. Ook die dimensie hoort bij het wandelen.  Wandel je los, voorbij alles! Svaha,  staat er op het laatst, wat overeenkomt met ons: Amen! 

Vrede, broeder Benoît