Ingevoerd door paus Pius XI in 1925 ter gelegenheid van de 1600-jarige viering van het Concilie van Nicea. Op dat concilie werd de geloofsbelijdenis geschreven die we tot op vandaag gebruiken.
Beschreven in de encycliek Quas Primas
Wordt gevierd op de laatste zondag van het kerkelijk jaar, dus de zondag vóór het begin van de advent
De term Christus Koning verwijst naar een van de 3 functies van Jezus als messias: Koning, Priester en Profeet.
De Bijbelse opvatting van koningschap heeft te maken met leiderschap. Koningen werden gezien als bevrijders, wijze en rechtvaardige leiders.
In de Bijbelse geschiedenis falen alle koningen van Israël uiteindelijk in de opdracht om Gods beloofde Koninkrijk te realiseren ...
… allemaal, behalve Jezus, dé Koning van Israël. Dat was ook de aanklacht die Pontius Pilatus hem voor de voeten wierp. En waarop Jezus antwoordde: Mijn koningschap is niet van deze wereld.
Jezus is een koning die … rijdt op een ezel, gezalfd wordt door een vrouw, een doornenkroon draagt en aan een kruis genageld wordt. Hij keert de idee van waar koningschap om: Wie groot wil zijn, moet dienaar worden van allen.
Christus’ heerschappij over het heelal geldt als beeld voor de verhevenheid van Jezus Christus, die in wijsheid en liefde letterlijk en figuurlijk de kroon spant over de hele schepping. Tegelijk drukt dit beeld de oude droom van Israël uit om die heerschappij van rechtvaardigheid en solidariteit hier op aarde overal gerealiseerd te zien.
Traditioneel hét feest van katholieke jeugdbewegingen, in het bijzonder Chiro. De jeugdbewegingen waren opgericht om jonge mensen te vormen tot geëngageerde gelovigen, die hun beste talenten inzetten voor Gods Koninkrijk.
