ID van een christen ~ Goedele Janssens: vallen en weer opstaan

Mei 2014. Een tram rijdt Goedele aan en sleurt haar 15 meter mee. Het ongeval - ‘een voltreffer’ noemt ze het - tekende haar identiteit als christen.

Lieve Wouters

Vandaag lanceren de Belgische bisschoppen onder meer een kaart voor dopelingen - ID van een christen - waarop ze hun weg als christen kunnen bijhouden: doopsel, eerste communie, vormsel, huwelijk. Het zijn mijlpalen in het leven als christen, waarop je God sterk aanwezig weet. Ergens onderweg komen de grote uitdagingen.

Zo ziet de voorkant van de 'ID van een christen' van Goedele eruit. © Lieve Wouters

Toen Goedele Janssens 3 jaar geleden werd aangereden door een tram, lag ze 10 dagen op intensieve zorgen. Na zware revalidatie, eerst in het ziekenhuis en daarna thuis, houdt Goedele een beperking over aan haar rechterarm. Het ongeval vormde een grote uitdaging voor haar identiteit als christen.

Goedele Janssens • Waarom ik? Wat is nu nog de zin van mijn leven? Die vragen tolden door mijn hoofd. Met de kinderen baden we ‘s avonds op mijn ziekbed samen een Weesgegroet. Daarna konden ze zelf een gebed formuleren of hun zorgen uiten. Ze hadden daar veel aan, dat zag ik. Maar ik had het moeilijk met bidden.

Toen Jonathan me zei dat de pastoor met de hele kerk voor ons zou bidden, dacht ik: Fijn, maar wat heb ik daar nu aan?

Pas veel later, toen ik terug in de kerk kwam en weer in gesprek durfde gaan met mensen, voelde ik hoe we gedragen waren. Ik dacht dan aan patiënten op de revalidatie die weinig bezoek kregen. Er was zelfs iemand die een scheiding moest verwerken in die moeilijke periode.

Jonathan heeft in die periode zijn huwelijksbelofte echt eer aan gedaan: in goede en kwade dagen. Aan de dokters had hij gezegd: Haal haar erdoor want ik heb voor haar gekozen en voor niemand anders. Toen ik een jaar later nog als een plantje in de zetel zat, rouwend om wat verloren was, vond hij dat het zo niet verder kon. Ik zei hem dat ik het zou begrijpen als hij iemand anders wou zoeken. Maar dat was niet wat hij bedoelde.

Ik ben toen vrijwilligerswerk gaan doen in De Ark Gent. Zonder dat ze het wisten, hebben de bewoners mij enorm geholpen om te aanvaarden wat me overkomen was. Hun boodschap was duidelijk: met een beperking kun je ook veel.