‘Iedereen heeft zijn stijl’

Op zondag 21 oktober, om 15 uur, wordt in de Sint-Romboutskathedraal in Mechelen Elia Cantaert tot priester gewijd

In alle bisdommen in Vlaanderen wordt dit jaar welgeteld één priester gewijd. Iets meer dan een half jaar na zijn wijding tot diaken in de Sint-Pauluskerk in Opwijk wordt de 27-jarige Elia Cantaert door mgr. De Kesel in de Sint-Romboutskathedraal in Mechelen tot priester gewijd.
„De dagen na mijn diakenwijding waren heel druk”, herinnert Elia Cantaert zich. „Toen ik op een avond rustig thuis zat, kwam het besef dat er wel degelijk iets was veranderd. Wanneer je de eerste keer het doopsel toedient, doet dat iets met je. Je naam in het doopregister zien staan, maakt het ook officieel.”
„Sinds mijn diakenwijding verzorg ik in de vieringen vaker de homilie”, vervolgt Cantaert. „Ik ben wel blij dat ik daarin geleidelijk kon groeien. Mensen denken misschien dat het makkelijk is een homilie te schrijven, maar er kruipt heel wat werk in. Het is belangrijk steeds te blijven herinneren dat God via de Schrift ook tot jou spreekt. Pas wanneer je inziet wat Hij jou wil zeggen, kun je dat via de homilie doorgeven aan anderen. Hoe kun je de gemeenschap oproepen tot gebed, als je zelf niet biddend omgaat met een Bijbeltekst?”
Iets meer dan een jaar is Elia Cantaert nu actief in de pastorale zone Effeta. „Een zeer leerrijke periode”, blikt hij terug. „Ik werd prima opgevangen en kon geleidelijk groeien in mijn taken. Ik denk dan bijvoorbeeld aan de rouwgesprekken bij een overlijden. In de pastorale zone is het de gewoonte om met z’n tweeën de familie van een overledene te bezoeken. Dat is best wel een geschikte manier van werken, omdat het gesprek dan nooit echt stilvalt. Door met meerdere mensen samen te werken, leer je ook dat iedereen zijn eigen stijl heeft, ieder zijn waarde. Voor mij is het duidelijk dat de periode als diaken belangrijk is als voorbereiding op het priesterschap. Het is toch anders dan je eerdere stages in een parochie. Het biedt je de mogelijkheid je eigen stijl te ontwikkelen.”
Een interessant [node:field_streamers:0] onderdeel van zijn taak als diaken is voor Elia Cantaert de vormselcatechese. „Het is mooi te zien dat kinderen echt geïnteresseerd en zelfs geïntrigeerd zijn door het geloof. Dat ze zo openstaan, is typisch voor kinderen, maar doet deugd. Toen ik sprak over mijn roeping als diaken en priester en hen mijn stola toonde, maakte een van de vormelingen de vergelijking met het lint dat miss België krijgt na haar overwinning”, lacht Cantaert. „Het is belangrijk elementen van het geloof te linken aan dingen die zij vanuit hun leefwereld kennen en waarin zij geïnteresseerd zijn.”
„De plaatselijke middelbare school vroeg me na mijn diakenwijding te komen spreken over diaconie. Geen overbodige luxe. Wat een priester doet, weten de meesten nog wel. De rol van een diaken is echter veel minder bekend. Bij een jong publiek keren steeds de vragen weer over seksualiteit en celibaat. Dat is niet altijd makkelijk uit te leggen, maar het is wel een ongemeen boeiende uitdaging. Daarom zou ik graag de band met het onderwijs bewaren en startte ik dit jaar met de academische lerarenopleiding.”
Wat verwacht Elia Cantaert van zijn priesterwijding en van het leven als priester? „Vooral naar het voorgaan in de eucharistie kijk ik al lang uit”, zegt hij vastberaden. „Die eerste keer zal een emotioneel moment zijn. Dat was de wijding op zich al. Voor alle naasten en familie de eucharistie kunnen vieren, zal bijzonder zijn. Hoe ik het zal beleven, is moeilijk in te schatten, maar ik zie het als een grote genade van God dat Hij me dit schenkt. Ook het vertrouwen dat de bisschop in je stelt door je te wijden, geeft een apart gevoel.”
„Na mijn wijding reken ik op God en op het gebed van de mensen om mijn taken naar best vermogen te vervullen. Het is niet omdat je gewijd bent, dat je plotseling alle troeven in handen hebt. Ik blijf een mens en verander niet als persoon, hoewel de wijding uiteraard wel iets met me doet”, besluit Elia Cantaert.