Ivo Corthouts, kinderarts met een ‘open hart’

Geloof is al heel zijn leven een belangrijke drijfveer. Vandaag is kinderarts Ivo Corthouts geëngageerd bij de Open Hartbeweging. Ze groeide uit de familieweken die pater Germaan Van Muylder vanaf de jaren 80 organiseerde om de spiritualiteit van de missionarissen van het Heilig Hart te beleven met leken. Voor haar 30ste verjaardag organiseert de beweging de benefiet Zingen met Ingeborg. De opbrengst gaat naar Ingobyi, het levenswerk van Ivo Corthouts.

Het evangelieverhaal over de talenten lijkt me wel van toepassing op jou…

Ivo Corthouts • Mijn geloof is al heel mijn leven een sterke drijfveer. Tot mijn 20ste was ik misdienaar. Ik stichtte een jongerenwerking op de parochie, deed mee met de missieanimatie van het bisdom en voerde een missie-actie aan op school. 

Na mijn middelbare school hield ik lange tijd de optie open om priester te worden.

Daar had het getuigenis van een jonge priester uit Rwanda veel mee te maken. Hij studeerde in Rome en bracht zijn vakanties door bij familie vrienden in Kuringen, mijn geboortedorp. En zo leerde ik hem kennen in onze kerk. We werden vrienden, en ik zag een toekomst als missionaris in Rwanda voor me.

Dat is er uiteindelijk niet van gekomen. Maar wel zijn we in 2003 een project gestart voor de ontwikkeling van de gezondheidszorg in het bisdom Nyundo. Dat is inmiddels in alle richtingen gegroeid. Ik heb er de handen vol mee, naast mijn werk als diensthoofd pediatrie in AZ Sint-Blasius in Dendermonde en mijn gezin.

Sinds september ga ik ook weer naar de muziekschool, waar ik samen met mijn echtgenote pianoles volg.

Muziek is een andere constante in mijn leven. En het is heerlijk om op die manier ook tijd te maken voor elkaar.

Wanneer trok je voor het eerst naar Rwanda?

Dat was na mijn kandidaturen geneeskunde. Jean-Baptiste, die Rwandese priester die een vriend was geworden, had me uitgenodigd. Zo verbleef ik 7 weken naar in Nyundo. Maar door omstandigheden werd het een afknapper van formaat.

Pas in het jaar 2000 kwam ik er voor de tweede keer. De gevolgen van de genocide waren nog goed te voelen zien.

De mensen voelden zich echt in de steek gelaten door de internationale gemeenschap. Maar de heropbouw was volop bezig. Samen met Jean-Baptiste bezocht ik 10 memorials, die een diepe indruk nalieten.

Ik kwam terug naar huis met een koffer vol ideeën om te helpen.

En zo ontstond Ingobyi. Vertel eens hoe de hulporganisatie groeide?

Ik was net begonnen als dirigent van het parochiekoor van Sint-Gregoriuskoor in Buggenhout. De toenmalige voorzitter van het koor, dokter Marc Durinck, sprong meteen mee op de kar, samen met het hele bestuur. Niet veel later was onze vzw Ingobyi was een feit. Samen met alle 7 Buggenhoutse koren organiseerden we in 2002 een benefiet. Die bracht een behoorlijk groot bedrag op. Een jaar later hadden we een eerste zending met materieel klaar.

Ons eerste doel was om 1 gezondheidscentrum - zeg maar een eerstelijnsopvang zonder arts – beter te helpen uitrusten. Inmiddels helpen we alle 16 gezondheidscentra van het bisdom Nyundo plus de 11 gezondheidscentra die niet tot het bisdom maar wel tot het enige diocesane ziekenhuis van de regio behoren.

We startten in 2016 een voedselproject voor de allerarmsten, dat vandaag ongeveer 170 gezinnen bereikt. En we hebben nu ook een project klaar voor watervoorziening voor het ziekenhuis van Murunda, waar zo’n 175.000 omwonenden van kunnen meegenieten. Veel aandacht gaat ook naar de opleiding van lokale gezondheidswerkers, en we leiden lokale mensen op in samenwerking met Artsen Zonder Vakantie.

Memorabel is nog altijd de aankoop in 2005 van een ambulance voor ons allereerste gezondheidscentrum. Die rukt nog altijd 2 tot 3 keer per dag uit naar het ziekenhuis 10 km verderop.

Hoe raakte je betrokken bij de Open Hartbeweging?

Met ons gezin sloten we een aantal jaar geleden op uitnodiging van onze pastoor, pater Herman Coreman msc, aan bij de familieweken van de Open Hartbeweging. Dat was geweldig goed meegevallen. Het voelde eigenlijk als thuiskomen. Intussen zitten we mee in de organisatie. Onze kinderen vormen mee de leiding van het kinderprogramma.

Het is een schitterend initiatief om als gezin samen tijd te maken voor verdieping, maar dan ieder met leeftijdgenoten op eigen maat.

Waar staat de spiritualiteit voor?

Ik zie dat open hart vooral als leven vanuit een ontvankelijke houding. Open staan voor mensen die op je weg komen, vooral als ze het op een of andere manier moeilijk hebben.

Het gaat over beschikbaar zijn, het tegengestelde van uitsluiten.

Het is mijn ambitie om zo in het leven te staan, maar ik ben de eerste om toe te geven dat dit niet zo evident is. De kern van mijn roeping als christen en als mens situeert zich rond de uitspraak van Jezus: Wat je aan de minste van mijn broeders of zusters hebt gedaan, heb je aan Mij gedaan.(Matteüs 25,40)

Lees verder onder de foto.

Zo beschikbaar in het leven staan, kan ook soms zwaar zijn - het verhaal van de 'lichte last'. Niet voor jou?

Het is niet evident principieel ‘ja’ te zeggen aan mensen. Ik bots geregeld op mijn grenzen of op die van anderen en dan bekruipt je wel eens de verleiding om je kap over de haag te smijten. Maar ik zou niet weten hoe ik anders zou kunnen leven. En natuurlijk zorg ik ook wel dat er nog tijd is om op adem te komen, bij de piano of al joggend.

Vaar naar het diepe, zegt Jezus aan de vermoeide apostelen die een hele nacht vergeefs gevist hebben. Ze zien het niet meer zitten, maar doen uiteindelijk een wonderbare vangst. Tegenover het doemdenken staat de hoop van het evangelie.

Christenen moeten veerkrachtiger worden en die hoop uitdragen, vind ik.

Ik blijf alvast geloven in een betere wereld, ook hier en nu, en ben bereid – als het God belieft en met zijn hulp - daartoe mijn steentje te blijven bijdragen.

Meer weten

• De benefiet Zingen met Ingeborg heeft plaats op 9 maart om 16 uur in de Sint-Amanduskerk in Erembodegem.
• Ontdek vzw Ingobyi vzw Voor moeder en kind.