De Kansendans - ‘Jij bent een sterke madam’
Dat ze een sterke vrouw is, krijgt Caro Bridts wel eens te horen. Maar ze was ook al een sterke tiener, alleen zag toen niemand dat. Het is een van de sterke quotes die we lezen in het nieuwe boek van Lieven De Pril en Caro zelf.
Lieven is al 35 jaar actief in armoedebestrijding. Gedreven om vooroordelen te doorprikken en draagvlak te creëren probeert hij zijn boodschap via boeken, theater en muziek over te brengen. Al meer dan 20 jaar geeft hij samen met Caro vorming. In De Kansendans krijgen we een idee van hoe het eraan toe gaat tijdens zo’n vorming. Hun stoelen spelen daarbij een centrale rol.
Eerst staan de stoelen met de rug tegen elkaar, terwijl Caro en Lieven over hun kindertijd en levenservaringen spreken – kansarm versus kansrijk.
In een tweede deel getuigen ze samen over uitdagingen en vooroordelen waar ze in de armoedebestrijding mee te maken krijgen. Ze staan recht achter hun stoel wanneer ze vertellen over de kracht en creativiteit van mensen in armoedesituaties. En ten slotte schrikken ze hun publiek op door de stoelen tegen de grond te duwen om hun woede over falend armoedebeleid in de verf te zetten.
Deze atypische stoelendans levert de titel voor het boek.
Hervorm kinderbijslag en maak wonen betaalbaar
Aan het eind van het boek doen ze een concrete oproep tot solidariteit met de website stopkinderarmoede.nu. Daarin lanceren ze een petitie om de kinderbijslag (alias groeipakket) anders te verdelen.
Een andere belangrijk actiepunt verwoordt Caro Bridts als volgt: Ik wil de prioriteit leggen bij: wonen, wonen, wonen. Te veel mensen betalen te veel voor een slechte woning en bijbehorende kosten voor verwarming, energie en water. Er zijn bijna geen goede betaalbare huurwoningen.
Quotes uit 'De Kansendans'
Caro • Er wordt een onderscheid gemaakt tussen ‘goede’ en ‘slechte’ armen. Ik heb mijn leven in handen gepakt, dus ben ik een goeie. Het heeft echter 30 jaar geduurd om mijn leven op de rails te krijgen. Nu zijn ze mild voor mij, maar in wezen ben ik niemand anders dan vroeger. Ik krijg veel oprechte complimenten, maar ze voelen dubbel aan.
Ze zeggen: ‘Jij bent een sterke madam.’ Ik was ook een sterk kind en een sterke tiener en toen werd dat niet erkend.
Integendeel. Veel andere mensen zijn ook sterk, maar dat wordt te weinig gezien.
Caro • Halfweg de vorming [bij serviceclub Zonta] kondigde Lieven een plaspauze aan. Ik vertelde aan de dames dat het ook een rookpauze was voor mij. Waarop de voorzitster recht sprong en het woord nam. De schrik sloeg mij om het hart, want ze ging waarschijnlijk negatief reageren op mijn ongezonde gewoonte. Ze zei: ‘Dat komt goed uit, want ik heb ook zin in een sigaretje!’ Er groeide een mooie vriendschap met de voorzitster en de hele serviceclub. We hebben nog veel samengewerkt rond het thema armoede en... ze maakten mij zelfs erelid van Zonta.
Ik heb toen ontdekt dat als je elkaar van mens tot mens kan en mag ontmoeten er veel dingen zijn die ons verbinden.
Het gaat niet alleen over de kledij die we dragen, over welke wagen we besturen, over de woning waarin we wonen of het leefmilieu waarin we geboren werden of moesten opgroeien. Het gaat over hoe we met dit alles omgaan en hoe we van daaruit naar anderen kijken!
Lieven • Er bestaat een variatie voor de stoelendans. Daarbij kunnen deelnemers die geen stoel vinden op de schoot gaan zitten van iemand die wel een stoel heeft. Zo wordt niemand uitgesloten. Naarmate het spel vordert, zitten steeds meer mensen bij elkaar op de schoot... tot dat helemaal onhoudbaar wordt.
Deze stoelendans doet mij denken aan de vrijwilligers die opvangen wat structureel misloopt. Zij nemen alsmaar meer mensen – waarvoor er te weinig kansen zijn – op hun schoot. Dat lukt een tijdje, maar als er steeds minder kansen zijn, valt alles in duigen. Dan is deze Kansendans niet vol te houden.
Caro • Goede hulpverlening hangt van kleine details af, die toch een groot verschil maken. Ik was in budgetbeheer bij Linda van het OCMW. In het begin vroeg ze naar de geboortedatum van mijn zoon. Een hele tijd later stond er in de maand november plots vijftig euro te veel op mijn rekening.
Ik belde om te laten weten aan het OCMW dat ze te veel gestort hadden. Linda had gewoon een extra bedrag voorzien voor de verjaardag van mijn zoon. Ze wist dat het voor mij belangrijk was om een cadeautje te kopen voor mijn zoon. Bij haar kreeg ik nooit het gevoel dat ik moest bedelen.
- Ontdek Stopkinderarmoede.nu en teken de petitie.
- Caro Bridts en Lieven De Pril, De kansendans, Halewijn, Antwerpen, 126 blz., 15 euro. Bestellen via www.halewijn.info of per mail.