‘Kapellen Vertellen’: grootouders en kleinkinderen samen op kapellentocht

‘Verhalen zijn als zandbakken waarin we al spelend inlevingsvermogen leren en oefenen’, meent Stefaan Archie, gepensioneerd onderwijzer uit Vichte en bezieler van het project Kapellen vertellen. ‘Eigenlijk is Kapellen doen vertellen zelfs een betere benaming. Elke kapel vertelt immers een eigen en uniek verhaal. Ook vandaag doen veel kapellen nog dienst als ankerpunt in ons landschap. Ze nodigen uit even stil te vallen of brengen mensen samen. Zoals grootouders en kleinkinderen. Want wie kan er beter over ‘vroeger’ vertellen dan opa of oma?’

Met tractoren op pad

Zo werd een droom geboren. De vraag was enkel nog hoe die te verwezenlijken. ‘Raphael Vanhoutte, een verwoed verzamelaar van oldtimer tractoren uit Sint-Lodewijk Deerlijk, bleek kort ervoor een lange aanhangwagen te hebben gekocht. Hij wilde die ombouwen tot een kindvriendelijke en feestelijke wagen met zitplaatsen, samen met zijn twee oldtimer vrienden Paul Vercruysse uit Ingooigem en José Vroman uit Moen’, vertelt Stefaan. ‘De drie waren er meteen voor gewonnen om op hun tractor een kapellentocht te begeleiden. We hadden dus meteen drie bestuurders. Op onze partners konden we rekenen voor het nemen van foto’s.’

Om kinderen en grootouders warm te maken, schreef Stefaan in september 2023 een aantal basisscholen aan in de regio van Anzegem. Christiaan Beernaert, directeur van het Bedrijvencentrum Vlaamse Ardennen, contacteerde op zijn beurt enkele scholen uit de regio Oudenaarde. Uiteindelijk schreven vijftien scholen zich in en kon de voorbereiding beginnen. Samen met zijn echtgenote Mona stippelde Stefaan vijftien kapellentochten uit in de omgeving van de betrokken scholen. Daarbij maakten ze onder meer gebruik van de kaart op de website van Kapelletjes in Vlaanderen.

Vragen en antwoorden

'Een tweetal weken voor de eigenlijke tocht bracht ik elke school nog een kort bezoek om wat uitleg te geven’, legt Stefaan uit. ‘Ieder kind mocht één grootouder meebrengen. Zij kregen vooraf een brief met enkele vragen over hun eigen ervaring met kapellen. De antwoorden deelden ze tijdens de tocht met hun kleinkind. Op die manier leerden ze elkaar nog beter kennen. Onderweg kwamen de kinderen van alles te weten, niet enkel over de soorten kapellen, maar ook over hoe ze verschillen op het vlak van inrichting, doel, datum en toewijding. Ook bij andere zaken gaf ik een woordje uitleg, zoals over een noveenkaars, paternoster, catechismus, een bedevaartsoord of Marialiederen.’
 

Volgend schooljaar

Ook volgend schooljaar hopen de initiatiefnemers scholen te motiveren om deel te nemen aan een kapellentocht. ‘Het enthousiasme van kinderen, grootouders en leerkrachten geeft niet enkel ons een warm gevoel, ook voor wie een kapel onderhoudt of openstelt, is het project een opsteker’, geeft de Vichtenaar nog mee. ‘Wanneer een van de kinderen of volwassenen na afloop nog een keer stilstaat bij zo’n kapel, is ons opzet meer dan geslaagd. Dankzij de vrijwillige bijdrage van de grootouders konden we bovendien het Kinderkankerfonds steunen. En met de sponsoring via vooral Sabrina, Raphaels dochter, gaven we ook een steuntje aan het project Animal assisted therapie bij een lokale kinderboerderij.’

‘Dromen omzetten in daden is overweldigend mooi. Het houdt je bovendien ontzettend jong’, besluit een gelukkige Stefaan Archie. ‘Of om het met de woorden te zeggen van de Amerikaanse acteur John Barrymore (1882-1942): A man is not old until regrets take the place of dreams. (Een man is pas oud als spijt de plaats van dromen inneemt).’

Info: archie.stefaan7@gmail.com ofwww.kapellenvertellen.be