Kerstboodschap bisschop Lode Aerts: ‘Tweerichtingsverkeer met Kerstmis’

Door de geboorte van Jezus is Kerstmis altijd het feest van Gods komst onder ons. Wanneer God een mens wordt zoals wij, doet Hij wat we Hem in een oud kerstlied vragen: ‘Ruk open, Heer, de hemelpoort. Daal tot ons af, Gods eeuwig Woord.’ (Zingt Jubilate 101) Inderdaad: met Kerstmis duwt God de deur open. Hij stapt in Jezus naar ons toe.

Maar dit jaar begint op kerstavond ook het jubeljaar. Dan opent paus Franciscus de heilige deur in de Sint-Pietersbasiliek: niet alleen opdat God naar ons kan komen, maar ook opdat wij naar Hem zouden gaan. Het is één ding dat God een stap zet naar ons en toch is dat fantastisch cadeau van Hem niet genoeg. Om van een echte ontmoeting te kunnen spreken, moeten wij op onze beurt Hem tegemoet gaan en juist daartoe dient een jubeljaar.

Hier blijkt dat Kerstmis zoveel meer is dan wat goedkope romantiek. Natuurlijk mogen we blij en opgewekt zijn omdat God naar ons komt in het weerloze kindje in de kribbe. Natuurlijk trekt Gods Zoon dan doorheen de hemelpoort: van de hemel naar de aarde. Maar hoe wordt Hij bij ons ontvangen? Willen wij wel naar Hem toe? Hangen wij, vermoeide christenen van het Avondland, niet vast aan allerlei gebruiken die Gods komst verduisteren in plaats van die te verhelderen? Durven we op weg gaan naar een meer authentieke kerkgemeenschap? Willen we ons in het gebed naar Hem keren? Komen we in beweging naar de minsten van zijn broeders en zusters? Gaan wij binnen langs de nauwe poort die leidt naar Gods rijk van vrede?

Eigenlijk blijkt hier de bedoeling van het jubeljaar. Het is een jaar van herstel, een jaar om de hand te reiken naar God en naar onze zusters en broeders, vooral deze in nood. Eigenlijk is elk jubeljaar een nieuwe start. Vergelijk het met een reset, wanneer je toestel door een foute bediening in de war raakte.

Zo een herstel is geen klus die we afzonderlijk kunnen klaren. Om ons in beweging te zetten naar God, moeten we samen (syn) op weg (hodos). Dat is woordelijk de betekenis van het synodale. Pas wanneer we naar onze broeders en zusters luisteren, pas wanneer we met hun ogen kijken, vinden we beter de weg om te gaan. Dat is de gezamenlijke onderscheiding, waartoe de synode in Rome van de voorbije oktobermaand ons heeft opgeroepen. Samen kunnen we beter uitmaken hoe we ons naar God kunnen keren. Alleen zo is Gods komst onder ons niet tevergeefs. Alleen zo wordt het – in beide richtingen – een zalig kerstfeest!