Leerlingen Stella Matutina van hun paard geslagen

In de lessen godsdienst stapten de leerlingen van Dominique Verstichel in een teletijdmachine Paulus achterna. Ze werden ondergedompeld in een beleving die hen recht naar het hart van de bekering van de apostel bracht.

In samenwerking met de leraars Plastische Opvoeding en Nederlands werd het een vakoverschrijdend project. De leerlingen schreven brieven in de stijl van Paulus, aan God, aan de Belgen of aan hun ouders, aan vrienden en zelfs aan pesters, zoals deze:

Kijk jij soms in de spiegel? Wie zie je dan? Iemand die anderen uitmaakt voor dommerik en dikzak?

Heb jij er al eens over nagedacht hoe ik mij voel als ik in de spiegel kijk? Weer een nieuwe schooldag. Weer die angst om te worden vernederd op de speelplaats. Of zal je vandaag doen alsof ik niet besta?

Mijn ouders leerden mij om anderen te behandelen zoals ik zelf graag behandeld wil worden.

Om die reden, beste pester, vergeef ik jou. Misschien vind je mij nu zielig en belachelijk, maar ik hoef mij niet te schamen als ik in de spiegel kijk.

Beste pester, jouw gepest maakt je blind. Zie je dan niet dat een mooi gezicht verrimpelt met de tijd, maar een mooi hart voor altijd blijft?

De leerlingen maakten ook monstransen met een doorzichtige bol waarin ze iets symbolisch stopten. Het geheel resulteerde in een heuse tentoonstelling in de kerk van Nederbrakel. De tentoonstelling is het resultaat van een nieuwe techniek die ik gebruik in mijn godsdienstlessen, vertelt een trotse leerkracht Verstichel. De leerlingen beleven het verhaal levensecht waardoor het bij velen een diepte-ervaring teweeg brengt. 

Tijdens de opening van de tentoonstelling beleefden de kinderen - en vele volwassenen - voor het eerst in hun leven een stille aanbidding.

Bekijk de fotogalerij.