Leo De Weerdt — 3 momenten van (niet)alledaagse schoonheid (2/8)
Een meditatie over vergeving
‘Eens hoorde rabbi Susja de voorzanger in het bedehuis aan de vooravond van de Grote Verzoening wonderschoon de oude woorden zingen: En het is vergeven.
Toen riep de oude rabbi God aan: Heer der wereld, als we niet hadden gezondigd, had voor u nimmer zo’n mooi lied kunnen klinken!’
(Chassidische spreuk)
De Sint-Katelijnekerk in Brussel
‘Ik verlaat het Sint-Katelijneplein, gelegen in het mooie stukje Brussel dat wel eens in de volksmond ‘le petit Paris’ wordt genoemd (zo liet ik me vertellen), en schrijd langzaam de drempel over om binnen te gaan in de 19de-eeuwse Sint-Katelijnekerk met haar hoge afgeschilferde witte muren. Het heldere licht stroomt er binnen door hoge vensters en een groot roosvenster. Het ruikt er naar kaarsenwas en bloemen. Een wat bevreemdende plaats van vurigheid waar de tijd lijkt opgeheven en ‘vandaag’ niet bestaat.
Tussen de vele beelden van allerlei heiligen wordt mijn aandacht getrokken door het beeld van Theresia van Lisieux.
Vaak zijn haar afbeeldingen oninteressant en niet erg expressief en van een verpletterende devotionele inspiratie. Dit beeld hier in de kerk ontsnapt aan deze flauwe norm. Het is niet zonder waarde en het roept voor mij de intensiteit op van haar ' kleine weg', de reis naar binnen, van deze jonge vrouw uit Lisieux. Marie-Françoise Thérèse Martin trad op 15-jarige leeftijd de Karmel binnen en overleed er op haar 24ste.
Thuis in mijn kamer heb ik twee kleine relieken van haar met telkens een stukje stof en op mijn boekenkast een klein glazen doosje met enkele rozenblaadjes die destijds over het Sint-Pietersplein in Rome dwarrelden bij de ceremonie naar aanleiding van haar aanstelling tot kerklerares (1997).'
Een gedicht van François Cheng
Luister naar ons.
Zodat onze gesprekken aan u gewijd
Ontsproten aan de vreugde van een zomerse dag
Eindelijk het koninkrijk tot stand brengen