Je meer toeleggen op het bidden

Hoe zetten parochies hun gelovigen aan tot meer gebed in de veertigdagentijd?

Vasten en veertigdagentijd zijn niet zomaar hetzelfde. Zo kun je ook buiten de veertigdagentijd bij bepaalde gelegenheden even de riem aanhalen. Omgekeerd draait de veertigdagentijd niet enkel om het vasten. Je toeleggen op de naastenliefde en het gebed maken er evenwaardig deel van uit. Hoe helpen parochies in het bisdom Gent gelovigen bij het bidden?
In de parochie in Deinze verzamelt een dertigtal gelovigen zich op de weg naar Pasen elke twee weken op woensdag om stil te staan bij een evangelietekst. „Dat doen we in een drietal groepjes”, zegt pastoor Rudy Van Acker. „Twee komen ’s avonds bij elkaar, eentje in de namiddag. Na een kort welkom met een sober glas water richten we ons telkens met een gebed tot de Heilige Geest. Vervolgens wordt de tekst voorgelezen en geeft de moderator wat achtergrond mee en enkele vragen ter overweging. Iedere deelnemer leest dan de tekst in stilte door met in het achterhoofd de vraagjes. Vervolgens kan ieder die dat wenst antwoorden, eigen vragen of bedenkingen met de groep delen.”
Met elkaar delen betekent niet dat de deelnemers in discussie gaan. Ook na de bijeenkomst is het niet de bedoeling dat ze blijven napraten over wat is gezegd. „Dat is een bewuste keuze”, legt pastoor Van Acker uit. „Zo voorkomen we dat gelovigen die het wat moeilijker hebben om zich uit te drukken zich overweldigd voelen. Er zijn overigens ook geen foute antwoorden.”
In de kerk van Everbeek-Boven in de parochie in Brakel-Lierde bidden gelovigen elke dinsdag in de veertigdagentijd het getijdengebed. „Vier jaar geleden begonnen we daarmee”, zegt diaken Bart De Wael. „We wilden de sterke tijden benutten om de gelovigen gebedsvormen te leren kennen waarmee ze minder vertrouwd zijn. Het getijdengebed boogt bovendien op een zeer oude traditie.”<[node:field_streamers:0] br>Toch is er ruimte voor creativiteit. „Zo laten we steevast tien minuten stilte”, legt De Wael uit. „Wie wilt, kan een persoonlijke gebedsintentie uitspreken. Aanvankelijk ging dat aarzelend, maar nu gebeurt het almaar spontaner. In de Goede Week koppelen we ook een verzoeningsviering aan het gebedsmoment.”
Klein begonnen, lokt het initiatief intussen een dertigtal gelovigen. „Een deel van hen is bovendien geen wekelijkse kerkganger”, zegt Bart De Wael. „Het is fijn om op die manier andere mensen te bereiken. Als priesters en diakens zitten we ook gewoon tussen de mensen. Dat spreekt wel aan. We kozen overigens bewust voor de kerk van Everbeek-Boven. Op zondag is er geen viering meer, maar het is een kleine, gezellige kerk, uiterst geschikt voor die samenkomsten. De orgelklanken dragen bij tot die intieme sfeer. Nadien stel ik mijn huis open voor een drankje.”
De parochie in Eeklo/Kaprijke/Sint-Laureins biedt deze veertigdagentijd voor de tweede maal een gebedsweek aan. „Die staat open voor zowel mensen die veel ervaring hebben met gebed, als voor wie het nieuw is”, zegt deken Wilfried Van Wilder. „Omdat iedere mens anders bidt, krijgt elke deelnemer een persoonlijke begeleider aangewezen. Met die begeleider heeft hij of zij dan elke avond in de gebedsweek een gesprek in het parochiecentrum. Voor of na het gesprek kunnen deelnemers bijpraten.”
Hoe wordt het gebed gevoed? „Elke avond krijgen de deelnemers een Bijbeltekst mee van hun begeleider”, legt Van Wilder uit. „Daarmee bidden ze dan de volgende dag een halfuur.”
Het einde van de gebedsweek vindt plaats in de voltallige groep. „We bidden samen en wisselen ervaringen van de voorbije week uit. Ook kan de vraag hoe je in de toekomst voort werk kunt maken van gebed aan bod komen”, besluit de deken.