Meneer, ze had maar maagd moeten blijven!

U weet het misschien al, maar ik geef les in het bso, meer bepaald in de richting verzorging. Deze is vooral bevolkt door meisjes en op onze school voornamelijk door moslim meisjes. Ze beleven hun geloof uiteenlopend. Sommigen zijn er strikt, anderen wat losser. Maar over het algemeen lopen ze toch hoog op met de traditionele waarden die ze meekregen.

Eén daarvan is het bewaren van de maagdelijkheid tot aan het huwelijk. Dat leeft nog echt wel bij deze meisjes, bewonderenswaardig. Abortus veroordelen ze meestal streng. Wat ik daar nu eigenlijk van vond, wilde een leerling weten? Het verbaasde hen allemaal heel erg dat ik vanuit mijn katholieke overtuiging net als hen abortus afkeur, tenzij het leven van de moeder in gevaar is.

Een van de meisjes riep van verbazing uit: Hoezo, meneer, bij 'jullie’ mag dat toch allemaal?

Belg is katholiek?

De leerlingen hebben namelijk nog al eens de indruk dat alles wat door de Belgische overheid wordt toegestaan, overeenstemt met wat de Kerk leert. Voor heel wat leerlingen is Belg een synoniem voor katholiek, net zoals voor veel Belgische leerlingen Marokkaan en moslim synoniemen zijn.

Vindt u dan ook dat deze meisjes naar de hel gaan, meneer?, vroeg een ander meisje. De hele klas bleek plotseling wakker uit maandagochtend stand-by. Aan hun reacties te zien, deelden de andere leerlingen deze mening. Ik probeerde uit te leggen dat abortus wel als een doodzonde beschouwd wordt, maar dat we natuurlijk niet de omstandigheden kennen waarin elk meisje zich bevindt als ze tot zo’n beslissing komt en hoe ze er daarna op terug kijkt. Het is dan ook niet aan ons om te zeggen of iemand wel of niet naar de hel gaat.

Daarop zei Fatima: Meneer, als tieners zwanger geraken is het hun eigen schuld, ze hadden maar maagd moeten blijven.

Ook deze stelling werd door andere leerlingen kracht bijgezet. Dat is toch waar, sommige meisjes gedragen zich echt als hoeren, klonk het.

Shockeffect met resultaat

De sfeer werd hard, wat wel eens meer gebeurd in klassen. Instinctief schiet ik dan in Guy Gilbert-modus, die wel eens een shockeffect durft te gebruiken in de omgang met zijn jongeren. Misschien is het ook wel jullie schuld dat sommige meisjes kiezen voor een abortus. Aan hun gezichten zag ik dat mijn stelling het gewenste effect had. Als jullie zo praten over zwangere tienermeisjes, zou het dan niet kunnen dat ze hun zwangerschap liever verborgen houden en dat ze daardoor kiezen voor abortus?

Het werd stil in de klas. Rania zei: Meneer heeft gelijk. Eigenlijk mogen we als moslims ook niet zo oordelen over elkaar. Ze draaide zich om en keek naar Vanessa, haar klasgenote en zelf tienermoeder. Jij hebt het ook niet gemakkelijk gehad, hé, Vanessa.

Gesteund door haar klasgenoot durfde Vanessa haar verhaal te doen.

Over hoe ze toen ze zwanger was, door schoolgenoten uitgescholden werd voor al wat onkuis is. Over hoe de gedachte van abortus ook bij haar was opgekomen, maar hoe ze daarna toch voor haar kind gekozen had en wat voor geluk haar dochter nog steeds is voor haar. Een verhaal recht uit haar hart.

De harde woorden maakten plaats voor tranen. (Ook de leerkracht kreeg het even moeilijk.) De leerlingen die daarnet nog hun oordeel klaar hadden, betuigden nu hun steun aan Vanessa. Ik ben die dag niet meer aan mijn geplande lesonderwerp geraakt, maar in dat uurtje hebben de leerlingen meer geleerd dan ik had kunnen plannen. Is het toeval dat ik aan dit verhaal terugdenk in deze adventsperiode?  

God wat hou ik van mijn job.