‘Mensen laten je toe op hun meest kwetsbare momenten’ - drie cursisten Zorgpastoraat getuigen

Na twintig jaar als godsdienstleerkracht in het secundair onderwijs maakte Evelyne Raes (44) uit Ingelmunster de overstap naar de ouderenzorg. Niet omdat ze het onderwijs beu was, maar omdat ze droomde van een baan als pastoraal werker. Inmiddels werkt ze ruim drie jaar in woonzorgcentrum Maria Rustoord in Ingelmunster en dat beklaagde ze zich nog geen seconde, net als de verplichte opleiding Zorgpastoraat. 

‘Die gaf me handvatten om mijn baan naar behoren te kunnen uitoefenen. Dat is nodig, want mensen willen ernstig genomen worden. Ze laten je toe op de meest kwetsbare momenten van hun leven en verdienen het dus begeleid te worden door personen die degelijk opgeleid zijn.’

‘De combinatie van een voltijdse baan, studie en gezin was best pittig. Tegelijk leerde ik zo veel op die korte tijd, niet enkel tijdens de opleiding, maar ook van collega’s in de zorg. Ook de saamhorigheid met andere cursisten en de steun van docenten en verantwoordelijken gaf me de moed om vol te houden.’ 
Volleerd durft Evelyne zich niet te noemen. ‘Recentelijk volgde ik nog de opleiding Spirituele zorg in de palliatieve zorgverlening aan de VIVES Hogeschool. Van samen in dialoog gaan en ervaringen delen word je enkel ‘rijker’.’

Gretl Vandoorne (48) uit Izegem combineert een deeltijdse baan als leerkracht godsdienst in Prizma Middenschool in Izegem met een deeltijdse job op de afdeling Spirituele Zorg van AZ Delta Rumbeke-Torhout. Vier jaar geleden wekte een vacature van zorgpastor op Kerknet haar interesse. Een jaar later begon ze aan een opleiding aan het ITP in Brugge. 

‘De opleiding voedde een honger die ik vergeten was. Ze opende nieuwe deuren en sloot andere. Ik durfde vraagtekens te plaatsen, kon relativeren, maar ook en vooral mezelf sterken in wie ik ben en wil zijn – en ook niet wil zijn – als christen.’ In de toekomst hoopt Gretl zich nog te kunnen verdiepen in de palliatieve zorg. ‘En als de tijd het toelaat, volg ik graag ook nog een paar modules aan het ITP als vrije student.’

Na 25 jaar als verpleegkundige in woonzorgcentrum Rustenhove in Ledegem bij bewoners met dementie was ook Veronique Vermeersch (50) toe aan een nieuwe uitdaging. ‘Ik droomde ervan bewoners en hun familie vanuit een christelijke inspiratie nabij te zijn en was dan ook blij toen ik in 2021 de kans kreeg de functie van pastoraal medewerker te combineren met een aantal uren zorg in de mobiele equipe.’

Gegroeid in geloof

Ook Veronique ervaart de opleiding Zorgpastoraat als noodzakelijk. ‘Je komt immers terecht in een onbekende wereld. De diverse modules helpen je om steviger in je schoenen te staan. Op zaterdag opnieuw op de schoolbanken zitten, was niet vanzelfsprekend, maar dankzij de gedragenheid van medecursisten en mijn omgeving zette ik door. Ik ben erg gegroeid, ook in mijn geloof. De rode draad van de liefde, geweven doorheen de Bijbelverhalen, wil ik in Rustenhove handen en voeten geven. Op mijn stageplek ontdekte ik een citaat van Phil Bosmans dat me dagelijks blijft inspireren: ‘Zoals een bloem de zon nodig heeft om bloem te worden, zo heeft een mens de liefde nodig om mens te worden’. Ik ben nog altijd tevreden dat ik het vertrouwde losliet en mijn hart volgde.’

Info: Ilse.Dedeyne@bisdombrugge.be