Paasboodschap hulpbisschop Koen Vanhoutte — Goed nieuws!

Dagelijks ontvangen we een stevige portie slecht nieuws. De media berichten ons over zoveel zaken die verkeerd lopen in de wereld. Oorlogsgeweld, natuurrampen en schrijnende armoede zijn jammer genoeg vaste items geworden in de journaals. Ook in onze eigen leefomgeving krijgen we soms heel wat te verwerken. Ziekte en tegenslag bij familie of vrienden raken ons diep. Zelf worstelen we ons soms door een moeilijke periode in ons leven.

Ook Jezus’ leerlingen kregen het heel lastig toen hun Meester werd gearresteerd, gekruisigd en begraven.

Hun wereld stortte in. Ze hadden zo gehoopt dat Jezus bevrijding zou brengen voor zijn volk. De koude steen voor zijn graf maakte een einde aan hun dromen over een nieuwe wereld. Sommigen keerden naar hun vroegere streek en bezigheden terug.

Onverwacht kwam er echter goed nieuws bij hen aangewaaid. Sommige leerlingen, mannen en vrouwen, vertelden over vreemde gebeurtenissen bij het graf van Jezus. Ze vonden Hem daar niet. Tot hun grote verbazing kruiste Hij weer hun wegen. Met een vreemd, bekend gezicht kwam Hij hen opzoeken en groeten.

Hij was zo anders dan vroeger en toch Dezelfde.

Hij lag niet langer in het land van de dood. Hij stond op ten leven. Zijn nieuwe nabijheid maakte de leerlingen gelukkig en blij. Wie Hem van dichtbij mocht ontmoeten, getuigde: ‘Ik heb de Heer mogen zien’. Ze kregen kansen om met de Levende te tafelen, te praten en naar zijn woorden te luisteren. Hij troostte en bemoedigde hen. Hij zond hen als zijn getuigen de wijde wereld in. Heel wat van die goede nieuwsberichten deden de ronde in de kring van de eerste leerlingen.

Heel het gebeuren rond Jezus’ sterven en opstaan klonk eerst als een bericht dat enkel Hem betrof. Stilaan drong het echter door dat zijn Pasen een belofte bevat voor ieder die Hem wil volgen. Het klonk als ‘breaking news’, een bericht dat al het gewone nieuws onderbreekt. De Kracht die Jezus had doen opstaan, zou voortaan ook zijn leerlingen tot nieuw leven wekken, ook voorbij de grenzen van de dood. Ze kregen uitzicht op het eeuwig samenzijn met hun Heer.

Kwaad en dood dienden te wijken voor verzoening en leven.

Maar bij al die overstelpende berichten was er niet alleen vreugde en dankbaarheid. Soms botsten de vertellers op een muur van weerstand. Sommigen vonden dat ze onzin uitkraamden. Velen aarzelden om hen vertrouwen te schenken. Was het allemaal niet gebouwd op leugen en bedrog? Het klonk allemaal zo ongelooflijk. Was het geen pure fantasie? Bij dergelijke paasberichten pasten veel vragen en twijfels. Kan het wel dat Gods liefde werkt voorbij de grens van wat ons nuchtere verstand als het laatste ziet: de dood? Velen van de eerste leerlingen wisten zich heen en weer geslingerd tussen geloof en ongeloof.

Het kostte tijd en moeite om geloof te hechten aan wie stamelend met woord en beeld getuigden van hun ontmoetingen met de levende Heer.

Ook hier en nu wensen we elkaar een zalig Pasen midden de kwalijke signalen van onrecht en geweld in onze wereld, veraf en dichtbij. Als christenen zweven we daar niet boven. We staan er midden in. In al het menselijk leed ontmoeten we de lijdende Christus die vertrouwd is met pijn en verdriet. Hoezeer ze zich ook opdringen, we beperken ons niet tot klaag- en treurzangen. We wagen ons ook aan een hoopvolle melodie. We stellen ons vertrouwen in God die de wonden van onze wereld aanraakt. In zijn Zoon draagt Hij onze miseriewereld en breekt die open tot een vergezicht vol verzoening, vrede en leven in overvloed. Toch vinden we niet steeds de toon en de woorden om die hoop uit te zingen. We vinden tekst en melodie soms te mooi om waar te zijn. Het klinkt goed, maar toch zo ongelooflijk. Het lijkt alsof we bij het zingen van het Alleluia de voeling met de werkelijkheid verliezen.

We zoeken dan vlug weer te landen in het ‘de profundis’, in de doffe diepte van een pijnvol bestaan.

Elkaar een zalig Pasen wensen, houdt in dat we midden de ruïnes van onze gebroken wereld helpen waar we kunnen, met een lied van hoop op de lippen. Paasmensen vertrouwen erop dat Jezus in ons midden leeft en met ons mee gaat op onze tocht naar de Vader. ‘k Wens je van harte dat je die onzichtbare maar zo werkelijke Levensgezel op het spoor mag komen. Hij trekt met ieder van ons op. Wat een ongelooflijk goed nieuws!”

+ Koen Vanhoutte, Hulpbisschop voor Vlaams-Brabant en Mechelen

‌