Paus brengt opvallende hulde aan Kateri Tekakwitha [catechese]

Geliefde broeders en zusters, goedendag!

We gaan nu verder met onze catecheses over het thema van de apostolische ijver en over de passie voor de verkondiging van het Evangelie. Vandaag kijken we naar de Heilige Kateri Tekakwitha, de eerste inlandse vrouw van Noord-Amerika die werd heilig verklaard.

Zij werd omstreeks 1656 geboren in een dorp van het hogere deel van de Staat New York. Ze was de dochter van  een ongedoopt Mohawk-hoofd en van een christelijke moeder Algonchina. Zij leerde Kateri bidden en tot Gods eer hymnen zingen. Ook velen van ons werden voor het eerst aan de Heer opgedragen in een familiale omgeving, vooral door onze moeders en grootmoeders. Zo begint de evangelisatie en laten we niet vergeten dat het geloof steeds wordt overgeleverd in het dialect van de moeders, van de grootmoeders.

Geloof wordt in dialect doorgegeven en wij hebben het in dialect ontvangen van moeders en grootmoeders.

Evangelisatie begint vaak op deze wijze: met eenvoudige gebaren, klein zoals de ouders die de kinderen helpen leren met God te spreken in het gebed en die hen zijn grote en barmhartige liefde leren. De grondslagen werden voor Kateri en ook voor ons, vaak op deze wijze gelegd. Zij had het van haar moeder ontvangen in dialect, het dialect van het geloof.

Liefde voor het kruis

Toen Kateri vier jaar oud was trof een zware epidemie van pokken haar volk. Zowel haar ouders als haar jongere broer stierven en Kateri zelf bleef achter met littekens op het gelaat en met gezichtsproblemen. Van dan af moest Kateri veel problemen het hoofd bieden. Zowel fysische, als gevolg van de pokken, maar ook onbegrip, vervolging en zelfs bedreiging met de dood ten gevolge van haar Doopsel op Pasen 1676. Dat alles gaf aan Kateri een grote liefde voor het kruis, het beslissende teken van de liefde van Christus die ten einde toe zijn leven voor ons heeft gegeven. Het getuigenis van het Evangelie heeft niet slechts betrekking op het aangename.

We moeten ook met geduld, met vertrouwen en hoop ons dagelijks kruis kunnen dragen.

Geduld met het oog op de moeilijkheden, de kruisen. Geduld is een grote christelijke deugd. Wie geen geduld heeft, is geen goede christen. Het geduld om te verdragen. De moeilijkheden te verdragen maar ook om de anderen te verdragen die soms vervelend zijn of je in moeilijkheden brengen…. Het leven van Kateri Tekakwitha toont ons dat elke uitdaging kan overwonnen worden als we ons hart openen voor Jezus, die ons de genade schenkt die we nodig hebben. Geduld en een open hart voor Jezus. Dat is het recept om goed te leven.

Liefdevolle dienst aan God

Na haar Doopsel moest Kateri onderduiken bij de Mohawk in de missie van de Jezuïeten dichtbij de stad Montreal. Daar nam ze elke morgen deel aan de Mis, besteedde tijd aan de aanbidding van het Allerheiligste Sacrament, bad de rozenkrans en leefde een leven van boetedoening. Deze spirituele praktijken verbaasden allen op de Missie. Ze erkenden in Kateri een aantrekkelijke heiligheid omdat die ontsprong aan haar diepe liefde voor God.

Aantrekken is eigen aan de heiligheid.

God roept ons door aantrekking, roept ons door de wens om dicht bij ons te zijn. Zij heeft die genade van de goddelijke aantrekking ervaren. Tegelijkertijd leerde zij de kinderen van de Missie bidden. Door het standvastig opnemen van haar verantwoordelijkheid – met inbegrip van de zorg voor zieken en bejaarden – gaf zij een voorbeeld van nederige en liefdevolle dienst aan God en de naaste. Het geloof vertaalt zich steeds in dienstbaarheid. Geloof dient niet om zichzelf, de ziel, te sieren maar om te dienen.

Met onverdeeld hart

Ofschoon ze aangemoedigd werd te huwen, wenste Kateri heel haar leven volledig aan Christus toe te wijden. Omdat het haar onmogelijk gemaakt werd in het religieuze leven te treden, legde zij op 25 maart 1679 de eeuwige gelofte van maagdelijkheid  af. Deze keuze onthult een ander aspect van de apostolische ijver die haar eigen was: volledige toewijding aan de Heer. Voorzeker is niet iedereen geroepen dezelfde gelofte te doen als Kateri. Maar elke christen is geroepen om zich elke dag met onverdeeld hart in te zetten voor de roeping en de zending die men van God krijgt toevertrouwd door Hem en de naaste in geest van Liefde te dienen.

Geliefde broeders en zusters, het leven van Kateri is een verder getuigenis van het feit dat de apostolische ijver zowel vraagt om eenheid met Jezus – gevoed door het gebed en de sacramenten -  als om het verlangen de schoonheid van de christelijke boodschap te verspreiden door trouw te zijn  aan de eigen bijzondere roeping.

De laatste woorden van Kateri zijn heel mooi. Alvorens te sterven zegde zij: “Jezus ik bemin U”.

Ook wij dus, steunend op de Heer, zoals de Heilige Kateri Tekakwitha heeft gedaan, leren het gewone op buitengewone wijze te doen. Zo groeien we elke dag in geloof, in liefde en in ijverig getuigenis van Christus.

Laten we niet vergeten: ieder van ons is geroepen tot de heiligheid, de heiligheid van elke dag, de heiligheid van het gewone christelijke leven. Ieder van ons is daartoe geroepen. Laten we die weg gaan. De Heer zal ons niet ontbreken.

• Vertaling uit het Italiaans door: Marcel De Pauw msc