Paus Franciscus over hoop en vrede [boek]

Paus Franciscus is allereerst een pastor die de mens in zijn of haar hart wil aanspreken en niet boven de hoofden predikt. ‘Hoe vaak worden de zaden van goedheid en hoop die we trachten te zaaien niet verstrikt door het onkruid van egoïsme, vijandigheid en onrecht. En dit niet alleen om ons heen, maar ook in ons eigen hart.’

Het boek bevat ook de tekst van de geruchtmakende toespraak voor de leden van de Romeinse curie op 22 december 2014 waarin hij een ‘lijst van ziekten’ opsomde. Dat lijstje bleek gebaseerd op de woestijnvaders en bleek een van zijn strafste teksten. De paus heeft het er onder meer over ‘spirituele alzheimer’, waarbij de persoonlijke liefdesgeschiedenis met de Heer verdwijnt.

Heel wat teksten dateren uit het ‘coronajaar’ 2020. ‘Al dit lijden zal voor niets geweest zijn als we geen samenleving kunnen opbouwen die rechtvaardiger, billijker en christelijker is en dat niet alleen in woorden, maar ook in de praktijk.’

Het perspectief van geloof en hoop komt voortdurend ter sprake. ‘We leven in een voorlopige realiteit, een eindige werkelijkheid. In het hiernamaals, na de opstanding, zal de dood niet langer de horizon inpalmen. We zullen alles, zelfs menselijke banden, op een getransfigureerde manier ervaren, vanuit een goddelijke maat. (blz. 129)’ Dat horen we nog maar zelden.

De Vlaamse auteur Christophe Vekeman noemt het boek ‘diepzinnig maar helder. Troostvol, maar nimmer zoetsappig of klef. Verheven en toch trefzeker: de woorden van paus Franciscus, die in dit boek de lof van de hoop, de lach en het licht zingt, zijn bladzij na bladzij een lust voor de geest en het hart.’