Psalmen in popsongs ~ Tupac en psalm 23 in ‘So Many Tears’
#19 Tupac en ‘So Many Tears’
De meest succesvolle rapper aller tijden was een man die amper 25 werd. We kennen hem onder de naam Tupac Amaru (1971-1996). Dat was nochtans niet zijn geboortenaam. Zijn moeder noemde hem zo na het lezen van een boek over een vrijheidsstrijder van de Inca met de naam Túpac Amaru. Ook de familienaam werd aangepast. Voortaan ging iedereen Shakur heten, wat in het Arabisch ‘dankbaar’ betekent.
Tupac kon dichten en rappen aan de lopende band. Hij had dan ook heel wat om over te schrijven: discriminatie en racisme is een belangrijk thema, maar hij had ook geen gemakkelijke jeugd in een gebroken gezin dat meermaals moest verhuizen.
Het leven in gangsterbendes maakte hem tot wie hij was. Tegelijk veroordeelde hij het geweld en de drugs, die zijn gemeenschap kapot maakten.
De situatie die hij schetst in So Many Tears, is dan ook uit het leven gegrepen. De song kwam uit in 1995. Op dat moment zat Tupac in de gevangenis na een veroordeling voor groepsverkrachting. Een platenlabel kocht hem vrij. Op 7 september 1996 werd de 25-jarige neergeschoten op straat. Hij stierf een week later, op 13 september, in het ziekenhuis. De dader werd nooit gevonden.
Beluister ‘So Many Tears’ en ontdek onder de video verwijzingen naar psalm 23.
‘So Many Tears’ en psalm 23
Je hoeft maar het begin van bovenstaande video te bekijken en te beluisteren om de link met psalm 23 te ontdekken. Het lied begint immers met de eerste verzen van de bewuste psalm.
- I shall not fear no man but God
Though I walk through the valley of death
I shed so many tears (if I should die before I wake)
Please God, walk with me (grab a nigga and take me to Heaven) - Al gaat mijn weg door een donker dal,
ik vrees geen gevaar, want U bent bij mij. Psalm 23,4
De zanger komt in deze intro naar voren als iemand die zijn einde ziet naderen en zijn laatste hoop op God richt. De gelijkenis met de psalm gaat niet helemaal op: Tupac is niet zo zeker van zijn stuk als de psalmist. De laatste vreest geen gevaar, want God is bij hem. Tupac vreest wél, al vreest hij alleen God, en hij smeekt God om hem ‘op te rapen’ en met hem mee op weg te gaan.
In de strofes blikt Tupac terug op zijn leven. Hij ziet geweld, ellende, geen plek om te rusten. Alleen als gangster vond hij ergens een thuis…
- Back in elementary, I thrived on misery
Left me alone, I grew up amongst a dyin' breed
Inside my mind, couldn't find a place to rest
Until I got that Thug Life tatted on my chest
In het vers Is there a heaven for a G (= gangster)? Remember me herkennen we de smeekbede van een misdadiger die met Jezus gekruisigd wordt: Herinner mij in uw koninkrijk. Waarop Jezus hem verzekert: Nog vanavond zal je met mij in de hemel zijn.
Maar in de volgende strofe klinkt Tupac alweer erg vertwijfeld of er ook voor hem wel plaats is bij God.
- I spend my time in this cell, ain't livin' well
I know my destiny is Hell, where did I fail?
My life is in denial, and when I die
Baptized in eternal fire, I'll shed so many tears
In de volgende strofe lijkt Tupac een laatste belangrijk woord te willen delen met de wereld, alvorens hij veel te jong aan zijn eind zal komen – zo voorspelt hij. Is het niet door zelfmoord, dan op straat:
- Now I'm lost and I'm weary, so many tears
I'm suicidal, so don't stand near me
My every move is a calculated step to bring me closer
To embrace an early death, now there's nothin' left
There was no mercy on the streets, I couldn't rest
I'm barely standin', bout to go to pieces, screamin': ‘Peace’
Vrede, schreeuwt hij, als de laatste wens van een terdoodveroordeelde.
In de laatste strofe buigt hij zich weer over die dubbelzinnige houding van hem: hij wil wel een beter leven leiden, maar toch kan hij niet uit het gangsterleven wegbreken. Hij wil baby’s, maar vertrouwt zijn vriendin niet, die ook aan de drugs zit, zo klinkt het. En dus ziet hij maar één uitweg en dat is bij God:
- Beggin' for the Lord to let me in
To Heaven's door, shed so many tears (dear God, please let me in)
Ruim 25 jaar na zijn dood inspireert Tupac nog veel jonge (en minder jonge) mensen, niet in het minst via de stichting die zijn moeder Afeni Shakur begon met de nalatenschap van haar zoon om kinderen uit etnische minderheden kansen te geven om hun talenten te ontdekken en ontplooien.