Roep je in wzc Salvator: ‘Zuster!’ dan luistert Maya (39)

De goede sfeer van de dag voordien hangt nog in het rusthuis van de zusters salvatorianessen in Hasselt. Zuster Maya lacht: Het was een heel fijne dag. We kregen veel volk over de vloer. Ook veel mensen die we nog nooit gezien hebben en die van de Dag van de Zorg gebruik maakten om kennis te maken met de instelling.

Of om iets leuks te beleven. Zo was er een escaperoom, waarbij deelnemers oma moesten helpen haar sleutels terug te vinden via vragen over dementie. Zelf stond zuster Maya aan de bonnen- en wafelverkoop. Ik heb dus niet heel veel met de bezoekers kunnen praten, maar ik heb toch vernomen dat iedereen uit de escaperoom geraakt is, lacht ze.

Woonzorgcentrum Salvator is een grote instelling met niet minder dan 288 kamers, 70 assistentiewoningen en nog een aantal kamers voor herstelverblijf. Er zijn 2 grote gesloten afdelingen voor mensen met dementie. Zuster Maya werkt in het rusthuis halftijds als pastor en halftijds als administratief medewerker.

Wat betekent het voor jou als religieuze om in de zorg actief te zijn?

Zuster Maya • Voor mij is het belangrijk om contact te hebben met mensen en als religieuze niet teruggetrokken te leven in een klooster. Dat heeft veel te maken met mijn Godsbeeld dat gebaseerd is op het verhaal van de Emmaüsgangers:

God die met mensen mee oploopt, bij hen blijft en het leven deelt. Zo wil ik ook zijn voor de mensen hier, vooral voor de patiënten die niemand hebben.

Wat kun je voor de bewoners betekenen als religieuze?

Zuster Maya • Als ik mij voorstel als zuster Maya, dan weten bewoners meteen wat ze van me mogen verwachten. Voor veel mensen schept dat vertrouwen.

Ook als ik aan de balie zit als administratief medewerker, komen bewoners af met hun verhalen. Pastor ben je niet alleen als de uren lopen...

Ik denk niet dat ik iets anders of beter doe dan een andere pastor, maar het is voor ons allemaal belangrijk om een goede bedding hebben in het geloof. Die wordt bij mij dagelijks gevoed in onze gemeenschap. Daar ben ik echt blij en dankbaar om.

Waar gaat je aandacht als pastor voornamelijk naartoe?

Zuster Maya • Het takenpakket valt in 2 delen uiteen: enerzijds de bijna dagelijkse liturgie verzorgen, ziekenzalvingen en bezinningsmomenten voorbereiden en anderzijds bewoners geestelijk bijstaan, een schakel zijn met de familie, kortom: vreugde en verdriet delen.

Er zijn toch wel heel wat eenzame bewoners, zeker ook op de afdeling voor personen met dementie. Soms denken familieleden dat bezoekjes geen zin meer hebben omdat de dementie zo ver gevorderd is. Maar ik denk dat ook zij voelen het wel als er iemand is. En vooral ook het gevoel dat je als bezoeker uitstraalt. Ik probeer dan vooral rustig te zijn, op mijn gemak.

Je kunt je soms machteloos voelen omdat je een dementerende persoon niet kunt bereiken, maar als je dan toch lukt, is dat heerlijk.

Af en toe hebben we een snoezelviering in de kapel. We ruiken de kaarsen en de bloemen voor Maria. We zingen een lied. Dat roept toch vaak iets op en dan zie je ze rustig worden. Dat zijn voor mij een van de mooiste momenten in mijn werk en leven als religieuze.