Van je roeping je baan maken

Wie in Kerk verantwoordelijkheid wil opnemen, kan daartoe opleiding volgen

Na een loopbaan van dertig jaar als sociaal verpleegkundige werkt Hilde Mettepenningen (56) tegenwoordig als ziekenhuispastor in AZ Sint-Lucas in Gent. Daartoe volgde ze afgelopen jaren een opleiding aan het Hoger Diocesaan Godsdienstinstituut, ook in Gent.
„Het verlangen te werken als pastor leefde al langer”, zegt Hilde Mettepenningen. „Ik wil dicht bij mensen kunnen staan en hen steunen in moeilijke momenten. De opleiding gaf me daartoe de nodige spirituele bagage alsook praktische handvatten voor bijvoorbeeld de liturgie. Ook mijn eigen geloof werd door de opleiding verdiept.”
Geert Boone, stafmedewerker pastoraal en ethiek bij de vzw Sint-Lodewijk in Wetteren, een instelling voor mensen met een motorische beperking, volgde de theologisch-pastorale opleiding zo’n twintig jaar geleden al. „Aanvankelijk bracht de studie, die inmiddels evolueerde, vooral standvastigheid teweeg bij de uitoefening van mijn pastorale taak. Die is in een kritische en progressieve voorziening niet vanzelfsprekend. Door de jaren ben ik ook gegroeid. Aanvankelijk was mijn werk vooral gericht op actie. Vandaag laat ik me graag leiden door een uitspraak van de Zwitserse theoloog en psycholoog Pierre-Yves Brandt die vaak bezig is met de vraag hoe we God ter sprake kunnen brengen bij en laten zien aan kinderen: „Il faut la consolation avant l’action,” alvorens je iets onderneemt, moet je eerst en vooral liefdevol en troostend aanwezig zijn. Door je eigen aandachtige en nabije aanwezigheid kun je als pastor Gods liefde zichtbaar maken. Ik laat me daarbij ook graag inspireren door het klassieke Caritas Christi urget nos, de liefde van Christus spoort ons aan. Door het persoonlijke ervaren van Christus’ liefde kunnen we bijna niet [node:field_streamers:0] anders dan die zelf uitstralen in woord en daad. Mensen mogen aan me zien dat ik christen ben, wat niet wil zeggen dat ik alles begrijp of kan verklaren.”
„Wanneer ik in contact kom met patiënten, probeer ik dat te doen vanuit een zending als christen”, zegt Hilde Mettepenningen. „Jezus roept me op dat te doen in zijn voetspoor. Hij staat naast me en verlangt dat ik mensen graag zie, ook al geeft iemand aan niet gelovig te zijn. Dat gebeurt met vallen en opstaan, want ook zo mag ik er zijn en word ik zelf graag gezien door de Vader. Voor mijn geloof was de opleiding eten en drinken tegelijk, ook al moest ik daartoe elke zaterdagochtend naar Gent. Telkens keerde ik vreugdevol en dankbaar terug naar huis.”
„Aangezien ik theologie en bio-ethiek studeerde aan de KU Leuven, was ik niet verplicht de volledige opleiding te volgen”, zegt Gabrielle Christenhusz, afkomstig uit Nieuw-Zeeland en sinds twee jaar pastoraal werker in woon-zorgcentrum Zonnehove in Sint-Denijs-Westrem, dat deel uitmaakt van de vzw Zorg-Saam van de zusters Kindsheid Jesu. „Wel kreeg ik aan het Hoger Diocesaan Godsdienstinstituut in Gent een jaar lang maandelijks supervisie, vooral gericht op zelfreflectie. Bovendien was er een jaar lang pastorale gespreksvoering. Vooral dankzij die laatste leerde ik hoe je als pastor een gesprek naar de diepte brengt. Ik leerde ook geen angst te hebben voor heftige emoties bij bewoners of om door te vragen. Daardoor voel ik me vandaag zekerder in mijn omgang met bewoners, familie en collega’s. De afgelopen twee jaar ervoer ik dat gelovig zijn helpt om beter om te gaan met onmacht en met conflicten op de werkvloer. We stuiten vaak op grenzen. Geloven dat je niet alles in je eentje hoeft te dragen, is dan een grote steun.”

Over de opleiding tot parochie- assistent of pastoraal werk(st)er in de gezondheidszorg vindt op 25 april om 19 uur een infoavond plaats in het Sint-Baafshuis in Gent (Biezekapelstraat 2). Inschrijving op www.ccv.be/gent.