Samenkomen

De pandemie ontregelt de wereld. Er kwamen heel wat beperkingen in ons samenleven. Velen treuren om een overledene of lijden onder vereenzaming. Het aantal mensen in armoede is toegenomen. Ook ons kerkelijke leven raakte ontregeld. Vertrouwde samenkomsten voor liturgie, ontmoeting, overleg en dienstbetoon vielen grotendeels weg. Toch vonden we ook nieuwe wegen om verbonden te zijn. Computer en internet laten ons toe te vergaderen, samen te bidden, bij elkaar op verhaal te komen. Helaas is niet iedereen vertrouwd met die nieuwe middelen. Bovendien laten ze geen volmenselijke ontmoetingen toe. Velen zien uit naar meer vrijheid in onze sociale contacten.
Dankzij de vaccinatie op ruime schaal werd een aantal versoepelingen mogelijk. Niemand denkt dat alles opnieuw wordt zoals voorheen. Een aantal voorzichtigheidsregels zal ons nog een hele tijd vergezellen. Bovendien zou het jammer zijn als we bepaalde ontdekkingen uit de coronaperiode nu zouden laten vallen. Enkele vergaderingen en overlegmomenten zullen wellicht digitaal blijven. Zo winnen we kostbare tijd die anders verloren gaat in onnodige verplaatsingen. Vormingsmomenten zal men in de toekomst misschien zowel fysiek als online kunnen volgen. De sociale media blijven alvast een geschikte snelweg om te getuigen van ons geloof en om onze Kerk in beeld te brengen.
Toch hopen we ook stellig dat er opnieuw meer rechtstreekse, warme contacten en ontmoetingen zullen plaatsvinden. Zo veel zieke, rouwende en vereenzaamde mensen zien uit naar deugddoend bezoek en hartelijke contacten aan een gezellige tafel. Leden van verenigingen en bewegingen hopen elkaar opnieuw van dichtbij te kunnen ontmoeten voor tal van activiteiten: sport, ontspanning, vorming en cultuur. Als gelovigen verlangen we elkaar terug te zien en samen momenten van verdieping, catechese, overleg, dienstbetoon, gebed en liturgie mee te maken.
Sinds vorige week kan onze afspraak op zondag opnieuw met meer mensen plaatsvinden. Het is deugddoend elkaar als broers en zussen in het geloof te mogen ontmoeten. [node:field_streamers:0] Zo zijn we een grote steun voor elkaar. Hopelijk hebben we de smaak voor dat zondagse samenzijn niet verloren. Hopelijk geven we die goede gewoonte weer volop kansen. Diepmenselijk contact vraagt om lichamelijke nabijheid. Ook de sacramenten van ons geloof vieren we met zintuiglijk ervaringen. De tekenen van Gods nabijheid kunnen we horen, zien, ruiken, smaken en aanraken in een vierende geloofsgemeenschap. De beginnende versoepelingen nodigen ons uit tot een vernieuwde keuze om elkaar als christenen op te zoeken om geloof en leven te delen. We mogen elkaar niet alleen laten, elk met zijn of haar geloof. We hebben elkaar nodig. De beproeving van de pandemie hoeft niet te leiden tot een mentaliteit van elk voor zich in de beleving van ons geloof. Ook in deze moeilijke tijd en steeds binnen de grenzen van het mogelijke is het God zelf die zijn volk samenroept. Hij weet hoezeer we zijn aangewezen op elkaar. Door samen het Woord Gods te verkondigen, te vieren en te beleven, kunnen we als Kerk aan de wereld laten zien en horen dat God alle mensen in zijn hart draagt.
Nu de zomer nadert, kunnen we weer met vreugde zeggen: ‘Tot blij weerzien.’ Laten we met respect voor de evoluerende coronamaatregelen ervoor kiezen elkaar op te zoeken en vreugde te vinden in het samenzijn, als broers en zussen in het geloof. Ik kijk er ook naar uit jullie te ontmoeten en zeg graag: ‘Tot binnenkort.’