Statistiek wordt mens: het verhaal van Kouamé beklijft
In Kouamé, gevlucht uit de hel vertelt een jonge vluchteling zijn aangrijpende verhaal. Zijn ouders werden voor zijn ogen vermoord. Uit angst dat de moordenaars zouden terugkomen, ontvluchtte hij zijn land. Hij deed er drie jaar over om in Frankrijk te geraken, waar hij nu een nieuw leven opbouwt. Acht Afrikaanse landen doorkruiste hij om de Middellandse Zee te bereiken. De overtocht naar Spanje heeft hij maar net overleefd.
Een zoveelste verhaal van en over vluchtelingen? Priester Jan Dumon, die lange tijd doceerde aan Congolese seminaries en nadien onder meer directeur van de Pauselijke Missiewerken in Rome was, wou het absoluut laten vertalen. In onderstaand filmpje legt hij uit waarom.
Lees een fragment
'Wanneer Fransen of Duitsers ons hun auto’s verkopen', ging papa verder, ‘zijn zij het die de prijs bepalen. Maar als wij hun ons goud verkopen, doen ze dat ook. Vind jij dat normaal?’
Daarna ging het dan over de vermoedelijke herverkiezing van de zittende president. Mijn vader vond dat iedereen hem moest steunen, omdat hij de enige was die ‘iets kon veranderen’ en ‘ons land kon redden’. Ik herinner me dat papa die bewuste avond een echte toespraak hield. Toen hij klaar was, zei mijn moeder: ‘Wat bedoel je met de president steunen? Je gaat voor hem stemmen, meer niet.’
‘Neen, deze keer ga ik me er echt mee bemoeien,’ wierp mijn vader tegen, ‘want als de andere kandidaat wordt verkozen, zal het land worden overgeleverd aan plunderaars en oorlog.’
Daar werd mama erg boos van. Ze liep naar de keuken, maar keerde meteen op haar stappen terug.
‘Yao, thuis kan je aan politiek doen zoveel je wilt, maar op de barricades gaan staan moet je nu echt niet doen.’
‘Als iedereen praat zoals jij, zal er nooit wat veranderen in de wereld.’
‘Je brengt het leven van onze kinderen en van ons allemaal in gevaar. Is dat wat je wilt?’
‘Mariam, jij ziet ook altijd overal gevaar!’
Hij stond op, wilde haar in zijn armen nemen, maar ze ontweek hem. En deze keer drong hij niet aan.
‘Lieverd, ik wil ons land redden, ik wil dat je me vertrouwt en je niet zo ongerust maakt.’
‘Een politicus is hier geen lang leven beschoren en dat weet jij maar al te goed’, reageerde ze boos. ‘Jij bent leraar, je hebt een mooi salaris, waarom zou jij nu op de barricades moeten springen? Iedereen hier weet dat politiek een gevaarlijk spel is. Het enige wat je daarmee bereikt, is dat je ons gezin in gevaar brengt.’
‘Wat weet jij er nu van, mama?’, mengde ik me in de discussie. ‘Jij zit de hele dag thuis. Papa weet perfect wat hij doet, laat hem met rust!’
Mijn hart breekt als ik terugdenk aan het arrogante, verwende kind dat ik toen was.
In onderstaand filmpje maak je kennis met Kouamé, die intussen een leven opbouwt in Frankrijk.