Straffe quotes van paus Franciscus tijdens de gezinssynode

Paus Franciscus luisterde vooral tijdens de gezinssynode, maar in enkele toespraken en homilieën kwam hij toch raak tussen. Een klein overzicht.

Het doel van een huwelijksleven is niet simpelweg om voor altijd bij elkaar te blijven, maar om voor altijd van elkaar te houden. Op die manier herbevestigt Jezus de orde die van in het begin is meegegeven.
In deze extreem moeilijke sociale context rond het huwelijk is de kerk geroepen om haar zending te volbrengen in trouw, waarheid en liefde. Dus zonder met de vinger te wijzen om anderen te veroordelen, maar trouw aan haar aard als moeder, bewust van haar taak om gekwetste koppels op te zoeken en voor hen te zorgen met de balsem van aanvaarding en barmhartigheid. Als een veldhospitaal met open deuren.

Laat ons onthouden dat de synode een plaats is waar de heilige Geest enkel aan het werk is als wij, de deelnemers, ons kleden met apostolische moed, evangelische nederigheid en vertrouwvol gebed.

De maatschappij geeft aan gezinnen niet de gepaste erkenning en bovendien leert ze er ook niet meer uit. Niet alleen verlaagt de organisatie van het openbare leven zich tot een bureaucratie vreemd aan fundamentele menselijke banden, maar bovendien tonen sociale en politieke gewoonten vaak tekenen van achteruitgang – agressiviteit, vulgariteit, minachting – die de drempel van een minimale familiale opvoeding niet halen.

Het woord van Jezus klinkt vandaag sterk: Wee de wereld die zo vaak mensen ten val brengt (Matteüs 18, 7-8.10). Jezus is realistisch en zegt: Want al zijn valstrikken onvermijdelijk, wee de mens die een ander ten val brengt. Voor mijn catechese te beginnen zou ik jullie in naam van de kerk om vergeving willen vragen voor de schandalen die de laatste voorgevallen zijn in Rome en in het Vaticaan. Ik vraag je om vergeving.
Een vraag die we ons vaker zouden moeten stellen is deze: zijn we de beloftes trouw die we onze kinderen maken als we ze op de wereld zetten? […] Wee diegene die hun vertrouwen beschaamt.
Enkel als we naar de kinderen kijken met de ogen van Jezus, kunnen we echt begrijpen hoe we door het op te nemen voor het gezinsleven, we ook de menselijkheid zelf verdedigen.
De Moeder van Jezus, door wie de Zoon van God tot ons kwam, bemind en ter wereld gebracht als een kind, maakt de kerk in staat om de weg van haar moederschap en geloof te volgen.

Het enige gezag is het gezag van de dienstbaarheid. De enige kracht is die van het kruis.
God verwacht van de kerk in het 3de millennium een weg van collegialiteit.
Ik beschouw het als een noodzaak om een gezonde decentralisatie in te zetten.
We moeten dringend nadenken over een bekering van het pausdom.
Al wat God van ons vraagt, bevindt zich al in het woord synode: samen op weg gaan.
De opvolger van Petrus is niemand anders dan de dienaar van de dienaars van God.

Jullie weten dat de erkende leiders van de volken heerschappij voeren over hen, en dat hun grote mannen hun gezag laten gelden. [43] Maar zo is het onder jullie zeker niet. Wie daarentegen groot wil worden onder jullie, moet jullie dienaar zijn; [44] wie onder jullie eerste wil zijn, moet slaaf van allen zijn. [45] Want ook de Mensenzoon is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen en zijn leven te geven als losgeld voor velen.
Het heilige echtpaar Louis Martin en Zélie Guérin beleefden de christelijke dienst van het gezin, door dag na dag te bouwen aan een omgeving vol geloof en liefde. En in dit klimaat zijn de roepingen van hun kinderen gegroeid, waaronder die van de heilige Theresia van het Kind Jezus.

Zonder vrijheid is er geen vriendschap, geen liefde, geen huwelijk. Vrijheid en trouw zijn dus niet elkaars tegengestelden. Ze ondersteunen elkaar.
De trouw aan gemaakte beloften is een waar meesterwerk van menselijkheid.
Geen andere school kan de waarheid van de liefde aanleren, tenzij de school van het gezin.

Wat heeft deze synode nu betekend?

Ze heeft gesloten harten geopend. Vaak waren ze verstopt achter onderrichtingen van de kerk of achter goede bedoelingen, om te zetelen op de troon van Mozes en van daaruit te oordelen, soms met superioriteit of oppervlakkigheid, over complexe gevallen en gewonde families.
Ze heeft bevestigd dat de kerk een kerk is van armen van geest en van zondaars die vergeving zoeken, en niet van rechtvaardigen en heiligen, tenzij van rechtvaardigen en heiligen die zich arme zondaars weten.
Voorbij de dogmatiek die het Magisterium van de Kerk duidelijk vastlegt, zagen we dat wat normaal lijkt voor een bisschop op het ene continent, vreemd en zelfs schandaleus kan overkomen voor een bisschop op een ander continent. De culturen zijn heel divers en elk algemeen principe moet geïncultureerd worden om aanvaard en gevolgd te worden.
De ervaring van de synode deed ons beter begrijpen dat de echte verdedigers van de doctrine niet de letter maar de geest verdedigen, niet de ideeën maar de mens, niet de formules maar de liefde om niet van God, en zijn vergeving.

Let op voor een spiritualiteit gebaseerd op illusies. We kunnen door een menselijke woestenij lopen zonder te zien wat er echt aan de hand is. We zien enkel wat we willen zien. We kunnen een visie op de wereld ontwikkelen zonder te aanvaarden wat de Heer voor onze ogen plaatst. Een geloof dat niet weet hoe het zich in het leven van mensen moet wortelen blijft dor en schept op zijn beurt woestijnen in plaats van oases.