Waarom altijd weer de schijnwerper op homo's? - Jos Moons [column]
Kwetsend woordgebruik dient niemand. Dit is een pauselijke blunder die suggereert dat de paus nog nadere bekering behoeft in deze zaak.
Let’s face reality, and let’s be thankful. Er zijn veel homoseksuele seminaristen, priesters, bisschoppen. Mijn aanvoelen is: zeker de helft. Ook in Nederland, ook in het Vaticaan. Paus Benedictus XVI was zeer waarschijnlijk gay, en idem voor John Henry Newman of Gerard Manley Hopkins. Laten we bovendien dankbaar zijn voor alles wat homoseksuele clergé bijdragen aan de Kerk. (Hetzelfde geldt voor kerkgangers en vrijwilligers, trouwens.) Zoals James Martin ooit postte: ze hebben je ouders begraven, ze waren een luisterend oor in een bedevaartsoord, ze hebben je kinderen gevormd, enz enz.
Is er dan helemaal geen probleem? Ik denk van wel. De voortdurende verdachtmaking en overdreven bezorgdheid over gay priesters helpen niet om een gezonde integratie te bereiken. Integendeel, goed verstoppen lijkt het beste dat je kunt doen. Dan kun je niet weggestuurd worden. Dan kun je niet gekwetst worden. Probleem opgelost, zou je zeggen. Maar psychologisch werkt het precies andersom: wat je wegstopt, komt er altijd weer uit. In de vorm van pseudoflirterig gedrag, overdreven aandacht voor wierook of liturgische kleding, een kille hardheid, enz. Inclusief de gay subculture waar de paus het over heeft. Kortom, zijn commentaren zijn contraproductief.
De voortdurende verdachtmaking en overdreven bezorgdheid over gay priesters helpen niet om een gezonde integratie te bereiken.
Er wordt terecht opgeworpen dat het objectief moeilijker is om een gay seminarist of religieus te zijn, omdat je samenwoont met mensen tot wie je aangetrokken kan zijn; dat heeft een hetero seminarist niet. Dat vraagt extra oplettendheid. En om aanvaarding, want wegstoppen leidt tot … zie de vorige paragraaf. Met haar kritische commentaren schiet de kerkelijke leiding zichzelf dus in de voet.
Ten slotte: waarom altijd weer de schijnwerper op gay people? Je zult maar gay zijn, en steeds weer een tik te verwerken krijgen. Immers, ook hetero’s kunnen “diepgewortelde neigingen” hebben; moeten we het daar ook niet over hebben? What about priesters met buitenechtelijke minnaressen? Opnieuw: integratie is de weg vooruit. En ook: waarom altijd weer de schijnwerper op gender? Het milieu, zorg voor armen, belang van theologie blijven studeren, spirituele fijnzinnigheid, enz: allemaal óók belangrijk.