Wereldexpo Milaan 2015 en Gods feestje op aarde
Het thema van de Wereldtentoonstelling in Milaan, Voedsel voor de planeet, energie voor het leven, sluit naadloos aan bij de kernboodschap van paus Franciscus in de encycliek Laudato si’.Het verhoogt de relevantie van de dure expo en belooft een hoop inspirerende voorbeelden te tonen. Of dat ook zo is? Dat zullen we meteen even checken met de virtuele toer.
Bier en chocolade in het Belgisch paviljoen
Eerst maar eens kijken wat ons eigen landje doet, niet? Enorme bierglazen en een chocolademuur zijn de blikvangers. Hoe kan het anders? Wat dat met het thema van de tentoonstelling te maken heeft, ontdekken we even verderop. In een atelier worden vernieuwende en duurzame technologieën voor voedselproductie gedemonstreerd. Die producten worden dan weer geserveerd in de keuken van het paviljoen.
Goed gezien, het publiek zal met meer smaak van de chocolade genieten en er wordt minder afval gecreëerd.
Of de chocolade ook verbouwd werd onder waardige arbeidsomstandigheden, daarvoor moeten we in het paviljoen van Oxfam zijn.
Voor het eerst werden immers sociale organisaties en ngo’s uitgenodigd op de wereldexpo. Gezien het thema is dat een terechte keuze.
Wat als Italië niet meer bestond?
Het paviljoen van Italië is onderverdeeld in 9 ruimtes. In de centrale ruimte toont een wereldkaart de aarde zonder het land van pizza en pasta. Wat als Italië niet meer bestond, is de vraag die zich opdringt. Die nodigt dan weer uit om alle gastronomische, culturele en innovatieve troeven van het land in de kijker te plaatsen. Wie de hele tentoonstelling bezoekt en hier en daar een debat meemaakt, zal dezelfde vraag ruimer stellen:
Wat als we deze aarde verder verwoesten? Wat zullen we dan allemaal aan verloren natuur en cultuur betreuren?
Respect voor de aarde van Vaticaan tot Iran
Al sinds het ontstaan van de wereldexpo is de kerk er op een of andere manier aanwezig, en sinds 1958 telkens als staat, de Heilige Stoel, met een zelfstandig paviljoen.
De aanwezigheid van het Vaticaan misstaat deze keer zeker niet, want het thema sluit naadloos aan bij de belangrijkste boodschap van de paus aan de wereld dit jaar. In de encycliek Laudato si’ roept hij niet alleen katholieken, maar alle mensen van goede wil op om zorg te dragen voor de aarde.
Op de buitenmuren van het Vaticaans paviljoen roepen 2 zinnen uit de Bijbel al meteen op tot reflectie. In 13 talen lezen we enerzijds: Geef ons heden ons dagelijks brood. En anderzijds: De mens leeft niet van brood alleen.
Binnen wordt het probleem van de klimaatverandering benaderd vanuit 5 invalshoeken: ecologie, economie, solidariteit, opvoeding en theologie. Menselijkheid staat centraal, vandaar de vrijwilligers die de bezoekers van het paviljoen vriendelijk onthalen en uitwuiven.
Ook een land als Iran benadert het thema Voedsel voor de planeet, energie voor het leven vanuit religieus oogpunt.
In het Iraans paviljoen leren we dat Iraniërs geloven dat de mensheid uitgenodigd is op het ‘feestje van God op aarde’.
Dit leidt tot de overtuiging dat consumptie moet gebaseerd zijn op 4 pijlers: eerlijkheid, liefdadigheid, dankbaarheid, tevredenheid.
Casa Don Bosco wijst op de nood aan waardig werk
Een van de sociale organisaties, die voor het eerst op de wereldexpo aanwezig zijn, is de salesiaanse familie. Reden voor haar aanwezigheid: het vormingswerk voor jongeren van de salesianen in 130 landen. Stichter Giovanni Bosco, alias Don Bosco, werd 200 jaar geleden geboren. Hij maakte zijn levenswerk van de begeleiding en vorming van jongeren in het kansarme milieu van de opkomende industriestad Turijn.
Het paviljoen kreeg de naam Casa Don Bosco, met als baseline, alluderend op het centrale thema van de expo: Jongeren opvoeden, energie voor het leven. Het paviljoen wordt na de expo weer opgebouwd in Oekraïne en zal daar dienst doen als jeugdcentrum.
Casa Don Bosco maakt duidelijk dat een engagement voor het klimaat, ook één moet zijn voor een andere economie, waarin mensen geen wegwerpproducten zijn.
Een dure dagdroom of een visioen van wereldvrede?
Uiteraard is een evenement als de wereldtentoonstelling een dure aangelegenheid. Rijke landen hebben een groot paviljoen, terwijl sommige arme landen zelfs niet vertegenwoordigd zijn. Rijke toeristen kunnen een kaartje bemachtigen, Italiaanse bedelaars kunnen alleen maar hopen op een kruimel van wat ze achterlaten. En onvermijdelijk zal ook deze editie, die zo de nadruk legt op respect voor het milieu, heel wat afval produceren.
Toch doet de virtuele toer goesting krijgen om naar Milaan af te zakken. Om met alle zintuigen de volkse culturen uit alle uithoeken van de wereld te beleven.
Je wilt zo de geur van specerijen uit India of Chili opsnuiven, het ritme van een etnische dans uit Kazachstan voelen, het religieuze gevoel in Iran ervaren dat we anders alleen maar als controversieel leren kennen.
Of Expo Milano 2015 een visioen is van een ander samenleven met mens en natuur, zal de toekomst moeten uitwijzen. Maar het is alvast goed om af en toe te ervaren wat het zou kunnen zijn. Voorlopig blijven we hangen tussen de 2 onderstaande beelden. Bekijk ze nog even in de galerij.