‘Ik zocht naar verzoening en vond dankbaarheid’: onze redactrice bereidt een verzoeningsgesprek voor

Het sacrament van de verzoening is de kroon op de innerlijke weg van bekering die we in de veertigdagentijd gaan. In dit jubeljaar is die uitnodiging eens zo sterk aanwezig. 

Maar hoe doe je dat, jezelf verzoenen met medemensen en God? 

Een verzoeningsgesprek vraagt om de nodige voorbereiding. 

Dus zette ik me met pen en papier - en een kaars dichtbij mij - klaar aan tafel. Tot bleek dat ik meer beweging nodig had om de weg naar verzoening te gaan.

***

Veel mensen die een biechtgesprek voorbereiden, gebruiken een vragenlijst. Dus probeerde ik dat ook uit. 

Er zijn heel wat lijstjes in omloop als je online zoekt naar ‘gewetensonderzoek’ of ‘biechtspiegel’. Of je kan er een app voor downloaden. Zelf ontdekte ik Catholic Confession, ConfessIt en Confession Planner. Meestal baseren de vragenlijsten zich op de 10 geboden. 

Sommige vragen deden me echt wel stilvallen, zoals bijvoorbeeld: Heb ik me overgegeven aan wanhoop? 

Maar andere vragen lieten een wrang gevoel na. Hoe moet een Lhbti+'er zich bijvoorbeeld voelen bij een vraag die duidelijk maakt dat homoseksuele betrekkingen zondig zijn? Omwille van die veroordelende ondertoon in sommige vragen lukte het me niet om tot echte inkeer te komen.

***

Een betere houvast vond ik in een podcast van Bidden Onderweg. 

Hoewel de app een specifiek levensgebed voor de veertigdagentijd aanreikt, gebruikte ik de lange versie van het (gewone) levensgebed voor volwassenen. 

Deze podcast duurt zo’n 15 minuten. 

Ik besloot ook om te gaan wandelen, in plaats van aan tafel te blijven zitten. 

In het begin had ik moeite om me de aanwezigheid van God in te denken.

Ik stelde me voor hoe Hij van bovenaf naar mij keek. 

Maar dat beeld wisselde tijdens het openingsgebed. God wandelde nu naast mij. Ik dacht aan de Emmaüsgangers, al waren we hier en nu maar met twee.

***

Anders dan de vragenlijstjes suggereren, moest ik niet op zoek gaan naar mijn zonden. Het eerste wat me gevraagd werd, was waar ik God de voorbije dag dichtbij mij had ervaren en waar ik me blij en sterk bij had gevoeld. 

Bijna onmiddellijk herbeleefde ik die blijheid. 

Het waren momenten van liefde delen: in een kleine kus op de wang van mijn nichtje, een geborgen omhelzing van mijn dochtertje, een lekkere brunch waar we met de familie van genoten. 

Het meest van al sprong een zin van mijn man eruit. Iets dat aangaf dat ik na al die jaren nog altijd op een bijzondere manier van betekenis mag zijn in zijn leven. 

Dat bracht veel dankbaarheid in mijn hart. 

Door het wandelen had ik het intussen ook letterlijk veel warmer dan aan het begin.

***

Pas na het ruimte geven aan die dankbaarheid nodigde de vrouw uit de podcast - maar je kan evengoed kiezen voor een mannenstem - me uit om te zoeken naar momenten van leegte in de voorbije dag. 

Op zich was dat niet moeilijk. Enkele zaken uit onderlinge relaties in de familie waren blijven hangen. Vooral bij mijn man. En dat had ook mij verdrietig en boos gemaakt. 

Ik voelde de emoties alweer opborrelen. 

Maar dan kwam de vraag of ik zelf ook mee aan de oorsprong kon liggen van de leegte die daar ontstaan was. En dat voelde toch wat ongemakkelijker. Want de boosheid om wat anderen deden stond op de voorgrond. 

‘Dit is niet waartoe je bent geroepen,’ klonk er op dat moment vanuit mijn smartphone.

***

Was de boosheid die ik voelde er misschien ook op andere momenten? 

Oh ja. Soms reageer ik ze zelfs af op mijn man. 

En misschien gaf dat hem al die keren wel een gevoel dat lijkt op wat hem nu door andere mensen was aangedaan, bedacht ik me. 

Eigenlijk was ik dus boos op de boosheid die ik er zelf op een verkeerde manier uitlaat.

***

Daar was mijn concrete iets om straks vergeving voor te vragen...

Hoewel het confronteerde, was ik ook ontroerd en voelde ik dankbaarheid om dit op het spoor te zijn gekomen. 

Door me er meer bewust van te zijn, kon ik er misschien wel iets aan doen. Op de eerste plaats door het te vertellen aan God en kracht te vragen om mijn boosheid op andere manieren te kanaliseren.

***

Was ik een pelgrim en ontlook er hoop in mijn hart? 

Ja. 

En ik was vooral niet alleen. 

Zelfs niet in de leegte.