Harten zonder Grenzen - Positief ingesteld is het leven mooier

De grijze balkjes in de tekst geven aan waar je een audiofragment kan beluisteren. Druk op de Play-knop vooraan.

Drie jaar geleden kregen Dirk en Ria via de parochie de vraag of ze mee wilden zorgen voor een Syrisch gezin. Robin, Khloud en Morya (toen 9) waren net erkend als vluchteling en woonden voorlopig in de pastorie. Samen met een hele groep besloten Dirk en Ria hen bij te staan in hun integratie: een school zoeken voor Morya, Nederlands leren, paperassen in orde brengen en vooral: ergens bijhoren.

We zeiden meteen ‘ja’. Het was een manier om concreet te maken wat we geloven. Dirk en Ria

Een jaar later begon de moeilijke zoektocht naar duurzame huisvesting. Uiteindelijk werd een bejaarde parochiaan bereid gevonden een woning van hem te verhuren. Dirk: Het huis was al 5 jaar onbewoond. Er waren dus wel wat klussen nodig. Robin en Khloud hielpen mee met schilderen en behangen. Met de verhuurder, die al 90 is, hebben we een goed contact en we helpen ook hem waar nodig. Dat is normaal.

Het was geen toeval dat die vraag bij het net gepensioneerde echtpaar terechtkwam. Ria en Dirk zijn al heel lang steunpilaren in de pastorale eenheid. Jarenlang stonden ze in voor de catechese. Met veel plezier gaven ze het stokje door aan een jongere generatie toen de parochie tot een grotere eenheid uitgebreid werd.

Naast andere parochiale engagementen vormen ze samen ook een mobiele Oxfam-winkel. Tot maart 2020 bouwden ze een stand van de Wereldwinkel op achteraan in de kerk na de maandelijkse gezinsviering. De coronabeperkingen brachten hen op het idee om bestellingen per fiets aan huis te brengen. Bijna nog leuker, vinden ze, want nu hebben we nog tijd voor een babbeltje!

Wedden dat het babbeltje zelfs nog beter smaakt dan de producten?!

De wereld kwam pas echt binnen bij Dirk en Ria toen Broederlijk Delen een gastgezin zocht voor een jonge vrouw uit Colombia, Milbia. Zij zou een maand in de parochie logeren om de vastencampagne uit te dragen in scholen en verenigingen. De kennismaking met een nieuwe cultuur smaakte naar nog.

We hebben altijd met een open blik naar de wereld gekeken, zegt Ria. Als je in Brussel woont, is dat maar best. Als je die smeltkroes van culturen positief benadert, zie je overal mooie dingen. Ik vind het altijd heel hoopvol als je samen met een groep het positieve kan laten groeien. Er is al negativiteit genoeg op het Journaal en zo.

Zelf zijn Dirk en Ria trouwens ook inwijkelingen in Brussel. Ooit kwamen ze hier wonen om dichter bij hun werk te zijn, achter de schermen van de VRT. Het lijkt wel of ze alles in duo doen. Ze lachen: We nemen niet alle engagementen samen op, hoor. Maar vaak draait het er wel op uit dat we elkaar bijspringen voor de praktische zaken. Dat is toch ook veel gezelliger!

Levensgenieters zijn ze wel. Waarbij ze liefst zoveel mogelijk mensen laten meegenieten en aansteken met hun geestdrift.

Waar ze het meest naar uitkijken als corona ooit voorbij is? De potluck. Ja, de potluck, dat we daarover nog niet verteld hebben! Vier keer per jaar was er na de gemeenschapsviering in de parochie een maaltijd waarvoor iedereen iets meebracht. En sommigen ook niets, geen probleem, want er was toch altijd teveel. Ook Robin en Khloud missen dat heel erg. Het was voor hen een kans om contact te leggen.

Welaan dan, dat 2022 het Jaar van de Potluck mag worden!