Athenagoras: orthodoxe Kerk blijft toch een beetje het onbekende

N.a.v. het 50ste jubileum van het orthodoxe aartsbisdom blikt aartsbisschop Athenagoras in Tertio terug op de evolutie van de orthodoxie in Benelux.
06/11/2019 - 11:33
'Mijn vader Ignace Peckstadt zag zijn stap naar de orthodoxe kerk nooit als een afkeer van het rooms-katholicisme', benadrukt metropoliet Athenagoras. 'Het was dat andere accent in het christendom dat hem trok.'
'Mijn vader Ignace Peckstadt zag zijn stap naar de orthodoxe kerk nooit als een afkeer van het rooms-katholicisme', benadrukt metropoliet Athenagoras. 'Het was dat andere accent in het christendom dat hem trok.' © Kelly Keasberry

Yves Peckstadt (1962) werd geboren als derde van vier kinderen. Dat hij zich metropoliet van België en exarch van Nederland en Luxemburg mag noemen, is goeddeels te danken aan de bezieling van zijn vader. Ignace Peckstadt was 48 jaar advocaat aan de balie van Gent. Tijdens zijn schooljaren in het Gentse Sint-Barbaracollege raakte hij gefascineerd door de orthodoxie.  Hij  wilde er meer over weten, verzamelde informatie, zocht contact met orthodoxen en reisde naar diverse landen. Toch ging hij pas echt overstag in de jaren 1960, toen in Brussel een Franstalige orthodoxe parochie de deuren opende.

Andere accent

Mijn vader heeft de stap naar de orthodoxe kerk nooit gezien als een afkeer van het rooms-katholicisme, benadrukt de metropoliet. Integendeel, hij is altijd heel actief gebleven in de oecumenische dialoog. Het was dat andere accent in de grote familie van het christendom dat hem trok. Dat andere accent was onder meer de aanwezigheid van iconen. Die brachten mijn vader in een andere dimensie – de dimensie van het koninkrijk Gods. Ook de aanwezigheid van de heilige Geest in de eredienst sprak hem aan. Een orthodoxe priester doopt niet in naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest, maar zegt: ‘Gedoopt wordt de dienaar Gods’.

Officiële erkenning

Vooral de komst van gastarbeiders naar ons land in de jaren 1950 deed de orthodoxie groeien.  Het orthodoxe aartsbisdom van België van het oecumenische patriarchaat van Constantinopel werd opgericht in 1969, met Emilianos Zacharopoulos als de eerste metropoliet. Sinds de wet van 17 april 1985 is de orthodoxe Kerk door de Belgische staat erkend als officiële eredienst. Dit zou de kerk pas echt tot ontwikkeling brengen, zegt Athenagoras.

Maar doordat we onszelf niet profileren of voortdurend de aandacht zoeken, blijft de orthodoxe kerk toch een beetje het onbekende. Metropoliet Athenagoras

Primeur

Doordat mijn vader zo bezield was met de orthodoxie, dat was zijn leven, heeft hij een stempel gedrukt op zijn kinderen, legt Athenagoras uit. Het is niet voor niets dat drie van ons heel actief zijn. Ik ben de metropoliet, mijn broer is priester in Brugge en een zus is de vrouw van een priester. Mijn vader had een belangrijke rol in het proces voor de erkenning van de orthodoxe kerk. Doordat hij als advocaat aan de balie van Gent veel invloedrijke vrienden had, kon hij mijn voorganger Panteleimon enorm helpen. Ook die lijn vindt voortgang. Zo was Athenagoras uitgenodigd op de 18de verjaardag van prinses Elisabeth en tekenden koning Filip en minister van Justitie Koen Geens (CD&V) present op de zondag van de orthodoxie. We hebben toen getuigenis kunnen afleggen, besluit de metropoliet. Een primeur.