Wat te doen met angst en schaamte over ecologische afbraak?

Giulia Dockerty werkt voor de Italiaanse vereniging voor eco-angst AIACC. Die ijvert voor meer bewustwording van gevoelens als gevolg van de milieuveranderingen die de mens veroorzaakt. De vereniging doet dat via onderzoek, kennisverspreiding en therapie. Veel voorkomende gevoelens zijn angst, boosheid, stress en schaamte.

In gesprek met Ignis Webmagazine benadrukt Dockerty het belang om eco-emoties te benoemen en serieus te nemen. 

Het is heel gewoon dat mensen die een overstroming of bosbrand meemaken te kampen krijgen met posttraumatische stress. Maar ook mensen die indirect te horen krijgen over de gevolgen van klimaatveranderingen, kunnen daarover onrustig worden en stoornissen ontwikkelen. 

Niet-erkende gevoelens

Omdat natuurrampen in het Italiaanse nieuws niet in verband worden gebracht met klimaatverandering, raken mensen verward over hun emoties. Bovendien worden mensen met eco-emoties vaak gestigmatiseerd als verwend. Hun emoties worden dan afgedaan als zorgen van mensen die geen andere zorgen hebben. 

Daarom is het volgens Dockerty 'belangrijk dat mensen een plek hebben om over deze angst te praten'. Het AIACC biedt daarvoor een individuele therapie van vijf sessies. Na één sessie worden mensen vaak al kalmer, stelt Dockerty vast. De sessies 'helpen om emoties beter te interpreteren en te benutten om pro-actief te worden'. 

Van angst naar actie

AIACC wil mensen helpen om eco-emoties om te vormen tot een constructieve en pro-actieve houding. Daar is vaak een rouwproces voor nodig. 

Ook jongeren hebben nog een weg af te leggen, ontdekte Dockerty in een project voor honderd middelbare scholen in Italië. 

'Vaak weten ze al heel veel, maar zijn ze nog niet in staat om dit om te zetten in acties.'

Bronnen: Ignis Webmagazine/Mariëlle Matthee - AIACC (Italiaans)