Ergens gaat de tijd achteruit

De tijd die niet vooruit maar achteruit gaat. Er zijn boeken over geschreven en films over gemaakt (bijv. The curious case of Benjamin Button), maar blijkbaar hoeft het niet eens fictie te zijn. Voor u begint te denken aan de mogelijkheden daarvan: het is voor ons onmogelijk om het mee te maken. Maar ja, het bestaat dus. Ergens.

Op het moment dat ons universum ontstond tijdens de big bang, werd volgens verschillende wetenschappers ook een parallel universum geboren waar de tijd in de omgekeerde richting loopt.

Julian Barbour van de universiteit van Oxford geeft tekst en uitleg aan de wetenschapssite Quartz.

Op een bepaald moment, op een bepaald punt, is de tijd begonnen. Vanuit dat centrale punt is hij in twee richtingen weggevloeid.

Barbour spreekt van het Janus-punt, genoemd naar de Romeinse god met twee gezichten. Hij vergelijkt dat punt met een rivier die zich splitst en waarbij de twee vertakkingen van de rivier elk in een tegenovergestelde richting stromen.

Een fontein van tijden: voorwaarts en achterwaarts

Op dat centrale Janus-punt is de beweging pure chaos. Maar dan ontstaat er orde in beide richtingen. Als de theorie klopt, dan is er een ander universum aan de andere kant van de big bang waar de tijd omgekeerd verloopt. Wij zitten aan onze kant van het Janus-punt. We kunnen nooit naar de andere richting gaan, want het ligt in het verleden.

De theorie van het spiegeluniversum is gebaseerd op fysica, maar met de kwantumfysica erbij wordt het pas echt ingewikkeld. Misschien, zo luidt het dan, is de rivier wel een fontein. In plaats van twee rivieren die vertrekken aan het Janus-punt krijg je dan een soort fontein met veel meer paren van zijrivieren. Of zelfs een reeks van die fonteinen die in alle richtingen stromen. Allemaal tijdsverlopen, vooruit én achteruit.