Grondlegger palliatieve zorg stap dichter bij zaligverklaring

In het Franse bisdom Lyon wordt deze maand de diocesane fase van het proces voor de zaligverklaring van Jeanne Garnier (1811-1853) afgesloten. De Française is bij ons niet zo bekend, maar in Frankrijk dragen vele verzorgingsinstellingen haar naam. Dat heeft ze te danken aan het feit dat zij in het begin van de negentiende eeuw een pionier van de palliatieve zorg was. 

Jeanne Garnier werd in 1811 in Lyon geboren. Op 24-jarige leeftijd verloor ze in korte tijd haar man en twee jonge kinderen. Jeanne was de wanhoop nabij, maar vond uiteindelijk toch voldoende kracht in het gebed. Na een periode van bezinning in Notre-Dame d'Ay, een Maria-heiligdom in de Ardèche, besloot ze zich toe te leggen op de hulp aan ongeneeslijk zieke vrouwen die niet langer in het ziekenhuis konden verzorgd worden. Ze bracht hen onder in haar huis, verzorgde ze en begeleidde ze tot aan hun dood.

Op 8 december 1842 richtte Garnier, met de steun van kardinaal de Bonald, aartsbisschop van Lyon, het 'Werk van de Dames van Calvarie' op om deze hulp beter te organiseren, met de nadruk op de hulp voor ongeneeslijk zieke verlaten vrouwen. Jeanne Garnier zelf overleed in 1853, op 42-jarige leeftijd. Na haar dood verspreidde haar werk zich over heel Frankrijk.

Pater Pierre Peyret, de diocesane referent voor de zalig- en heiligverklaring in het bisdom Lyon, meent dat zij niet enkel een voorbeeld is door haar heilig leven en haar goede werken, maar ook door de manier waarop zij rouw wist te overwinnen en zich daarin niet liet opsluiten. ‘Zij putte kracht uit haar gebedsleven en uit de middelen om zichzelf met standvastigheid en vrijgevigheid te wijden aan het ongeneeslijke. Daarmee was zij een voorbode van de palliatieve zorg. Bovendien wist zij andere weduwen om haar heen te verenigen.’

Bron: La Croix